حافظ ناظری، متولد 8 مرداد 1358 و اهل کرمانشاه، پسر ارشد اسطوره‌ی موسیقی ایران شهرام ناظری است. حافظ آموزش جدی موسیقی را از سن 9 سالگی و نزد پدر شروع کرد و نوازندگی دف و سه‌تار را نزد استاد مسعود شعاری پی گرفت و خیلی زود در این دو ساز به مهارت رسید. در سن 21 سالگی، حافظ برای مطالعات موسیقی کلاسیک غربی راهی نیویورک شد و تحصیلاتش را در زمینه‌ی آهنگ‌سازی و رهبری ارکستر در مدرسه‌ی موسیقی مانس به سرانجام رساند.
حافظ ناظری اولین بار در سن 16 سالگی در جشنواره‌های «اسفینکس»، «فستا دل پوپولو» ایتالیا و «تئاتر شهر» فرانسه به هنرنمایی پرداخت. در سال 1375 و در سن 17 سالگی، او به دف‌نوازی در آلبوم «حیرانی» پدرش پرداخت و سپس به‌عنوان نوازنده‌ی سه‌تار در اجراهای پدرش حضور یافت. از همان سنین پایین، او دائما پدرش را در تورهای معتبر اروپایی و جشنواره‌های متعدد همراهی می‌کرد.
در سال 1379، حافظ ناظری گروه موسیقی «مولوی» را تشکیل داد که از نوازندگان جوان تشکیل شده بود و به همراه آن‌ها، در 20 شهر ایران به اجرای برنامه پرداخت. این تور موسیقی نه تنها مخاطبان جوان بیشتری را، چه در داخل و چه خارج از کشور، به موسیقی سنتی ایران جذب کرد، بلکه اجرای این گروه در شهر تهران با جذب بیش از 140 هزار نفر توانست در خاورمیانه رکورددار شود. قطعات منتخب این تور توسط ارکستر فیلارمونیک ارمنستان در سالن «رویال آلبرت» لندن، جشنواره‌ی موسیقی «سودرا تیترن» در استکهلم، جشنواره‌ی «فز» در مراکش و در «تئاتر شهر» در فرانسه اجرا شد.
حافظ با همراهی گروه خود توانست بزرگترین اجرایش را در سال 2007 به مناسبت هشتصدمین زادروز مولانا در لس‌آنجلس برگزار کند. این برنامه با استقبال بی‌نظیری روبه‌رو شد. در واقع رویکرد اصلی پروژه‌ی مولوی این بود که جهانیان را به هم نزدیک کرده و اثری ایجاد کند که در شرق و غرب طنین‌انداز شود. به‌گونه‌ای که خود حافظ می‌گوید، هدفش از راه‌اندازی پروژه‌ی مولوی این بوده که یک موسیقی متعادل تولید کند. مانند پیوند پدری ایرانی و مادری آمریکایی که در نتیجه فرزند آن‌ها نه ایرانی است و نه آمریکایی.
شاید حافظ ناظری بیشتر به خاطر سه‌تار نوازی‌اش شناخته شده باشد، ولی او ساز جدیدی نیز ابداع کرده است. ساز او با الهام از سه‌تار ساخته شده و به یادبود حافظ شیرازی نام‌گذاری شده است. حافظ می‌گوید که چون سه‌تار از نظر کوک و صدای بم به اصلاح نیاز داشته، این ساز جدید را خلق کرده تا با توجه به تکنیک‌های جدید در قرن بیستم، بتواند پاسخگوی تکنیک‌های جدید باشد. حافظ ناظری کنسرت‌های خود در ایران این ساز را روی صحنه برده و نواخته است.
جدا از تجربه‌ی همکاری حافظ ناظری با پدرش در آلبوم «حیرانی»، دف‌نوازی در آلبوم «آواز اساطیر» پدرش (که به نام‌های «شاهنامه کردی» و «نغمه‌های ساسانی» نیز مشهور است) و سه‌تار‌نوازی به همراه گروه کامکارها در کنسرت «77»، «مولویه» (The Passion Of Rumi) آلبوم دیگری در دستگاه نوا با صدای استاد شهرام ناظری است که حاصل اولین همکاری استاد ناظری با پسرش به شمار می‌آید. در این اثر حافظ علاوه بر نوازندگی، کار تنظیم را نیز انجام داده است. این آلبوم در سال بزرگداشت مولانا عرضه شد و عنوان یکی از بهترین لوح‌های فشرده سال در جهان را از آن خود کرد. روزنامه‌ی «بوستون گلوب» چاپ آمریکا، در گزارشی با عنوان «شعر مولانا در حرکت»، به بررسی تلاش‌های شهرام و حافظ ناظری برای زنده نگه داشتن اشعار مولانا پرداخت.
در سال 1386، حافظ کار روی اثر «فردوسی» را همراه با پدرش آغاز کرد. حافظ ناظری اعتقاد دارد که بیان شاهنامه بسیار خاص است و نمی‌توان آن را با فرم ساده‌ی موسیقی ایرانی به مخاطبان عرضه کرد. به همین جهت، در آثار خود به دنبال نوعی موسیقی است که در جهان نیز حرفی برای گفتن دارد. او دلیل موفقیت آلبوم «ناگفته» در خارج از ایران را همین مسئله می‌داند. در واقع حافظ ناظری در این آلبوم تلاش کرده تا بتواند موسیقی شرق و غرب را ترکیب کند. اثر «ناگفته» با نام انگلیسی Untold که بخشی از پروژه سمفونی رومی است، در سال 2015 منتشر شد. لازم به گفتن است که حافظ ناظری پروژه‌ی درسی خود را نیز بر روی اشعار فردوسی انجام داده است.
با شروع کنسرت‌های حافظ ناظری به همراه پدرش در ایران، آن‌چه که به روی صحنه رفت با اجرای «راز و نیاز» آغاز شد و بعد از آن داستان ضحاک بود که به زبان موسیقی اجرا شد. حافظ ناظری در شهرهای مختلف ایران از جمله بوشهر، کرج، تهران، شیراز، اصفهان و شهرهای خوزستان به اجرای آلبوم خود پرداخته و تورهای متعددی را همراه با نوازندگان جوان ایران و پدر خود برگزار کرده است. به گفته‌ی خودش، حافظ ناظری همیشه سعی بر آن داشته تا با تلاش و سختگیری بر تمرینات و تنظیمات کنسرت‌ها، نه تنها بهترین را بر صحنه‌ی کنسرت ایران به نمایش بگذارد، بلکه بتواند حق مطلب اشعار فردوسی را در موسیقی ایران ادا کند. نتیجه‌ی این تلاش‌ها و سختگیری‌ها اجراهای چند هزار نفری در هر شب بود که نشان از استقبال بی‌نظیر ایرانیان از بیان موسیقی وی است.
در سال 2005، حافظ ناظری دیپلم افتخاری آهنگ‌سازی را از طرف کالج موسیقی «منز» دریافت کرد. در همان سال، او به همراه گروه مولوی توری را در آمریکای شمالی آغاز کرد که موفقیت چشم‌گیری داشت. اجرای این تور در تاریخ 11 دسامبر سال 2005 رکوردی در زمینه‌ی فروش بلیط از خود بر جای گذاشت. موفقیت حافظ ناظری سبب شد که دعوت‌نامه‌هایی از طرف شبکه‌های رادیویی از قبیل KPBS، KPFA،UK Berkely و NPR در ایالات متحده دریافت کند و در مصاحبه‌هایی در شبکه‌های تلویزیونی از قبیل CNN، BBC، FOX و ABC NEWS حضور داشته باشد.
حافظ ناظری جایزهی خلاقیت UCLA به‌عنوان برجسته‌ترین آهنگساز جوان را هم دریافت کرده و جایزه برجسته‌ی موسیقی کردی از طرف «سیتی هال» شهر اروین به او اهدا شد. انجمن ملی آمریکا به پاس همکاری و ابداعات وی در زمینه‌ی موسیقی در جریان تور گروه مولوی، از وی قدردانی کرده است. به همین دلیل است که حافظ ناظری به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین و تحسین‌شده‌ترین آهنگسازان ایران شناخته می‌شود.
