آیا شما جز آن دسته افرادی هستید که مدام دروغ می گویند؟ آیا می توان از دروغ گفتن به عنوان یک مکانیزم دفاعی در مقابل مشکلات استفاده کرد؟ آیا شما زیاد از دروغ گفتن استفاده می کنید؟ این‌ها سؤالاتی است که ممکن برای هرکس پیش بیاید. اما همه‌ی افراد با کلمه دروغ به خوبی آشنایی دارند این کلمه جدا از تأثیرات بدی که ممکن است بر روی شخصیت شما بگذارد، در بلند مدت در روابط کاری و شخصی‌تان نیز بی‌تأثیر نخواهد بود. جالب است بدانید راست‌گویی هم آیین و آداب خاص خود را دارد. چراکه اگر در راست‌گویی سیاست‌های رفتاری از خود نشان ندهید هیچ گاه راست‌گویی شما از سمت دیگران مورد قبول قرار نمی گیرد. در این متن به شما خواهیم آموخت با استفاده ابزاری از چه کلماتی می توان اعتماد دیگران را به خود چند برابر کنید. خیلی اوقات یک برداشت اشتباه از شما در صحبت‌هایتان می تواند کاملاً به ضررتان تمام شود. پس پیشنهاد ما به شما این است از گفتن عبارات زیر در کلام خود بپرهیزید. در ادامه با یوکن همراه باشید.
1. باور کن راست می گم
در تشخیص راست‌گویی و دروغ گفتن نکته‌های جالبی وجود دارد. معمولاً کسانی که تلاش می کنند حرف‌های خود را صادقانه و راست نشان دهند افراد دروغ گویی هستند. این افراد بی خود و بی جهت مدام از کلمه صادقانه عرض می کنم استفاده می کنند. آن‌ها با این کار خود سعی می کنند تا مخاطب به پذیرش دروغی که می گویند تشویق شود. اما از قدیم گفته‌اند: «طلا که پاکه...چه منتش به خاکه» پس این را بدانید راست‌گویی هیچ نیازی به تأکید ندارد. البته این را هم در نظر داشته باشید حواستان به آن دسته از افرادی که بر روی راست گویی و صداقت خود مانور می دهند هم باشد.
2. باور کنید.
افراد دروغ گو بر روی صداقت حرف‌هایشان خیلی اصرار دارند و مدام برای تأکید حرف‌هایشان از "باور کن" استفاده می کنند. این گونه تأکیدها اصلاً نشانه‌ی خوبی نیست که کسی در گفت و گو با شما داشته باشد و با اصرارهای بی جای خود بخواهد گفته هایش را باور کنید. اگر با این افراد روبرو شده‌اید بدانید این باور کن ها یک دروغ بزرگ به همراه دارد پس مواظب باشید.
3-«تا جایی که من اطلاع دارم...»
افراد دروغ گو به این خاطر که دقیق‌تر به نظر برسند با گفتن این عبارت سعی می کنند در شنونده احساس خوبی ایجاد کنند. در اصل با این کلمه وانمود می‌کنند علاوه بر دقیق بودن محتاط نیز هستند و جایی را برای اشتباهات خود در نظر گرفته‌اند؛ اما این همه پیچیدگی اصلاً احتیاج نیست و هیچ چیز زیباتر از صراحت نیست؛ پس بدون هیچ لغت ابزاری بگویید چه می خواهید، چه چیزهایی می‌دانید و چگونه فکر می کنید.
4-تا جاییکه خاطرم یاری می کند.
انسان حافظه‌ی عجیب و غریبی دارد. وقتی وانمود می کنید که چیزی را یادتان هست دیگران به این باور می رسند که شما دروغ می گویید. پس در این شرایط بهترین راه هنگام صحبت کردن یادآوری دقیق حرفی است که بر زبان می آورید. عبارات مبهم را دور بیندازید و از چیزهای شفاف ذهنتان حرف بزنید. بهترین راه برای اطمینان نداشتن از حرفی به زبان نیاوردن آن است پس نترسید و این موضوع را اعلام کنید.
5-مسئله اینه که...
اما یک دسته از افراد هستند که فکر می کنند با منحرف کردن مخاطبان از بحث اصلی دروغ گفتنشان تابلو نمی شود. به همین خاطر از عبارت بالا خیلی استفاده می کنند اما در نظر ندارند که با انحراف موضوع بحث، خیلی دروغ گو تر و فراری‌تر از بحث به نظر می آیند. این دسته از افراد چون مطمئن هستند دروغ گفته‌اند، می ترسند لو بروند به همین خاطر از توضیح فرار می کنند و سعی می کنند موضوع دیگری مطرح کنند تا بحثی که آن‌ها در موردش دروغ گفته‌اند تمام شود و لو نروند.
6- واقعیت اینه که...
شاید شنیدن بسیاری از مطالبی که شما قصد صحبت کردن در مورد آن را دارید کمی سخت باشد به همین خاطر از این جمله استفاده می کنید؛ اما این یک اشتباه است پس شما آن را تکرار نکنید. در واقع این عبارت هم مثل عبارت "صادقانه می گویم" است. بیان این عبارات ممکن است شما را در نظر مخاطب تان حیله گر نشان دهد و اثرات بد و منفی زیادی در آینده برایتان در پی داشته باشد.
7- اگر راستش را بخواهم بگویم
این عبارت جز آن دسته از عباراتی است که یعنی من قبلاً دروغ گفته‌ام و الآن قصد دارم حقیقت را بگویم. اگر شما راست‌گویی و صداقت را پیشه راه خود کنید اصلاً نیازی به گفتن این جملات برای اثبات راست‌گویی خود ندارید. البته یک اما وجود دارد و اینکه شما قبلاً دروغ گفته‌اید و اکنون تصمیم به راست گفتن دارید پس لازم است از این عبارت استفاده کنید. خوب دوست من همیشه راست گویی را پیشه کن.
8- من تمایلی به انجام این کار نداشتم...
به این مکالمه دقت کنید: اگر تو به جای فلانی بودی این برخورد را داشتی؟ هرگز من این کار را انجام نمی دادم. با قطعیت صحبت کردن درباره‌ی این عبارات اصلاً درست نیست چون زمان این صحبت‌ها وابسته به گذشته نیست. پس نمی توان با قطعیت درباره‌ی آینده صحبت کرد. اگر فرد مقابلتان با قطعیتی تصنعی حرف بزند، احتمال دروغ گو بودنش وجود دارد. پس هیچ گاه از این عبارات استفاده نکنید و به کسی که بیهوده درباره آینده با یقین حرف می زند، اعتماد نکنید.
9-تکرار سؤال دیگران
وقتی از شما سؤالی پرسیده می شود و سؤال را دوباره تکرار می کنید، گویی به دنبال زمان هستید تا دروغی دست و پا کنید. البته ممکن است واقعاً متوجه سؤال فرد مقابل نشده باشید. در این صورت بهتر است حقیقت را بگویید. نباید طوری رفتار کنید که انگار طرف مقابل را به مسخره گرفته‌اید و می خواهید از خودتان دروغی بسازید.
10- "چی...؟"
شاید با شخصیت لئونارد در مجموعه‌ی "بیگ بنگ تئوری" آشنا باشید. لئونارد وقتی دروغی می گفت، با یک "چی...؟"، به طرف مقابل می فهماند متوجه سؤال نشده و از او توضیح بیشتری می خواست. اگر در مقابل سؤال کسی با تعجب بگویید: "چی...؟" یا از او بخواهید سؤالش را تکرار کند، شاید مشکوک به نظر برسید و دیگران تصور کنند می خواهید بیشتر فکر کنید تا پاسخی برای آن سؤال بسازید.
11- "واضح‌تر می گی..."
این عبارت هم با هدف سرگرم کردن مخاطب بیان می شود تا فرصتی به دست آورید و دروغی بسازید؛ مثلاً تصور کنید به دوستتان گفته‌اید: "من فلان درس استاد را با نمره‌ی 18 قبول شدم." حالا او از شما می پرسد: "استاد پروژه‌های بین ترمی را به چه صورتی نمره می دهد؟" خب، حالا اگر واقعاً نمره‌ی 18 گرفته باشید و با شیوه‌ی کار استاد آشنا باشید، به سرعت به این سؤال پاسخ می دهید؛ اما اگر دروغ گفته باشید، به دنبال طفره رفتن هستید و می گویید: "واضح‌تر می گی منظورت از پروژه‌های بین ترمی چیه ...؟" شاید لازم باشد خود را جای طرف مقابل قرار دهید و ببینید این عبارات واقعاً درست است؟ اگر خودتان بودید باور می کردید طرف هیچ دروغی نگفتی و نمی خواهد برای ساختن دروغی دیگر زمان بخرد؟
12- دادن پاسخ‌های کوتاه
پاسخ‌های کوتاه نشانه‌ای دیگر از دروغ گو بودن فرد است. افرادی که بیشتر دروغ می گویند، در پاسخ به پرسش‌های مختلف، جواب‌های کوتاه می دهند. البته پاسخ‌های مختصر تا حد زیادی هوشمندانه است، زیرا فرد دروغ گو می خواهد با بیان پاسخ‌های کوتاه خود را به دردسر نیندازد.
13- عدم توجه به کاربرد واژه "من"
افراد دروغ گو از ضمیر شخصی استفاده نمی کنند. آن‌ها می ترسند دستشان برای همه رو شود. برای مثال تصور کنید، کوچولوی بازیگوش شما، گلدانی در خانه شکسته است. اگر بخواهد دروغ بگوید، به سوی شما می‌آید و می گوید: "گلدانه شکست". او هیچ توضیحی درباره فردی که گلدان را شکسته و دلیل آن نمی دهد. این مسئله در مورد افراد دیگر و موقعیت‌های مختلف نیز صدق می کند. فرد دروغ گو بیشتر از ضمیر سوم شخص استفاده می کند، زیرا از توضیح دادن درباره خود واهمه دارد. او فکر می کند توضیح بیشتر درباره‌ی خود باعث برملا شدن دروغش می شود.
14- "باور می کنی؟"
افراد دروغ گو مدام از دیگران می پرسند: "باورت میشه؟" اگر کسی راست بگوید، به دنبال اثبات درستی گفته‌های خود نیست، زیرا پیش فرض ذهنی‌اش این است که حرفش باور می شود. پس تنها وقتی از این عبارت استفاده کنید که لازم است و فردی دروغ گو به نظر نخواهید رسید.
15- "چطور می تونی به من شک کنی؟"
وقتی به دروغ‌گوها شک می کنید، از کوره در می روند و با پرخاش با شما رفتار می کنند. کسی که راست می گوید نیازی به اثبات نمی بیند و اگر هم دیگران دلیل و مدرکی برای اثبات درستی گفته‌هایشان بخواهند، عصبانی نمی شوند.
تمام واژه‌ها و عباراتی که معرفی شد، همیشه نشان دهنده دروغ گویی و عدم صداقت نیست؛ اما شناخت عباراتی که با قطعیت همراه نیستند به شما کمک می کند، به بعضی حرف‌ها شک کنید و احتمال دهید دروغی در کار است. پیشنهاد می کنیم خودتان هم در صحبت‌هایتان از این عبارات استفاده نکنید و همواره صادق و قاطع باشید.
منبع: inc
