عشق واقعی برای هر کسی تعریف منحصر به فردی دارد. عده ای عشق لیلی و مجنون را عشق واقعی می دانند و برخی دیگر معتقدند چنین عشق هایی تنها در قصه ها وجود دارد و در دنیای حقیقی پیدا نخواهد شد. با یوکن همراه باشید تا به شما بگوییم عشق واقعی چه ویژگی هایی دارد!
عشق واقعی، وسعت بخشیدن به طبیعت واقعی هر فرد است: یعنی هر آنچه هستیم و جذب می کنیم. حتی در دیگر روابط انسانی نیز جذب کسانی می شویم که انعکاسی از خود را در آنها می بینیم.
اگر به دنبال عشقی واقعی هستید، باید ویژگی هایی را در خود پرورش دهید که طرف مقابل تان خواستار آنهاست. در ادامه ی مقاله، به برخی از این ویژگی ها اشاره می کنیم:
1. جذابیت همیشگی
وقتی واقعا عاشق کسی هستیم، لحظات پرعشق و هیجان در تمام شرایط و موقعیت ها همراه ما خواهد بود. هیچ وقت لازم نیست برای بروز و نشان دادن عشق و محبت تلاش کنیم. همه چیز در رابطه به همان شکلی که هست، زیبا و هیجان انگیز خواهد بود.
وقتی در چنین روابطی هستیم، نیاز نیست از خود واقعی مان فاصله بگیریم تا طرف مقابل را راضی و خشنود کنیم، بلکه ساده ترین کارها نیز سرشار از عشق و محبت خواهد بود. برای بوجود آمدن عشق و محبت خبری از تلاش و اجبار برای متقاعد کردن دیگری نخواهد بود.
2. احترام متقابل
یکی از فاکتورهای مهم در حفظ پایداری عشق، احترام متقابل است. احترام متقابل به معنای ایجاد شرایط لازم برای پیشرفت فردی دو طرف و حفظ حریم ها و مرزهای مشخص است. این حریم ها و مرزهای مشخص به انتخاب و روش شما بستگی دارد.
3. پذیرش تمام خوبی ها و بدی های طرف مقابل
وقتی واقعا عاشق کسی می شویم، باید او را با تمام خوبی ها و بدی هایش بخواهیم. با پذیرش طرف مقابل، نگرش مان تغییر کرده و گسترده تر می شود و چیزهایی را درک می کنیم که در حالت عادی قادر به تجربه ی آنها نیستیم. عشق واقعی، ما و طرز تفکرمان را تغییر می دهد. عشق به تفاوت دو نفر، زیبایی و سازگاری می بخشد. در روابط عاشقانه هیچ قضاوت و پیش داوری وجود ندارد و دروازه های قلب در پذیرش چیزهای تازه به همان شکلی که هستند، بدون هیچ تغییری گشوده خواهد بود.
4. ازخودگذشتگی
تنها وقتی می توانیم عشق واقعی را درک کنیم که چیزی برای بخشیدن به دیگری داشته باشیم. اگر می خواهیم عشق دریافت کنیم، در مقابل باید عشق بدهیم. عشق واقعی تفاوت زیادی با برآورده کردن تمایلات خودخواهانه دارد و در مقابل به معنای تلاش برای هدفی مشترک و چشم اندازی مشابه است. فرد عاشق به همان اندازه به نیازهای معشوقش اهمیت می دهد که نیازهای خود را مهم می پندارد.
5. اعتماد
اعتماد به طرف مقابل، پایه اصلی روابط عاشقانه است. اعتماد به طرف مقابل به قدری اهمیت دارد که حتی از اعتمادی که نسبت به خود داریم هم مهم تر است. عشق واقعی بدون ایجاد ترس و حالت تدافعی ما را آسیب پذیر می کند که برای اینکه جلوی این آسیب پذیری را بگیریم نیاز به اعتماد است.
وفاداری در رابطه نه تنها باعث ایجاد ثبات عاطفی می شود، بلکه میزان صمیمیت و نزدیکی دو طرف را هم بیشتر می کند. وقتی دو نفر با عشق و محبت کنار هم زندگی می کنند، هیچ ترسی از ناراحتی و آسیب دیدن وجود نخواهد داشت. در واقع با یکی شدن، عشق فرصت رشد پیدا می کند و در طی زمان استحکامش نیز بیشتر خواهد شد.
6. احساس آرامش
عشق معجزه آفرین است و تمام ترس ها را از بین می برد. عشق واقعی باعث می شود احساس امنیت و آرامش داشته باشید. در هر جایی باشید، سایه بان عشق، روی سرتان بوده و از شما محافظت می کند. در چنین عشقی هرگز اذیت نمی شوید، زیرا خودخواهی در آن ریشه ای ندارد. عشق می تواند تمام زخم ها و دردهای گذشته را التیام دهد و ما را در مسیر رسیدن به خوشبختی توانمند و قوی سازد. با تکیه بر عشق، جرات دوباره دوست داشتن را پیدا می کنیم.
7. پیشرفت
عشق واقعی باعث رشد فردی و معنوی دو طرف می شود و فرآیندی است که برای شادی و احساس آزادی ما ضرورت دارد. هر چیزی در این کره خاکی برای بقا نیاز به رشد دارد. عشق واقعی تنها باعث تقویت آزادی و شادی نمی شود، بلکه روی تمام ابعاد زندگی مانند زندگی شغلی نیز تاثیر مثبت خواهد داشت. تجربه عشقی شیرین باعث رضایت و شادی ما می شود و هیچ ترسی بوجود نخواهد آورد.
8. همراهی
همه ی ما به عنوان یک انسان اجتماعی، نیاز به همراهی با دیگران داریم. وقتی صحبت از عشق به میان می آید به دنبال کسی هستیم که در تمام خوشی ها و ناخوشی های زندگی کنارمان باشد. ما نیازمند کسی هستیم که سردی و گرمی روزگار را با او تجربه کنیم؛ کسی که با او به مسافرت برویم، رازهایمان را تعریف کنیم، درباره ی اتفاقات پیرامون مان حرف بزنیم، باهم شوخی کنیم و در کنار هم پیر شویم و بمیریم. عشق به معنای توجه به کسی است که دوستش داریم. عشق واقعی یعنی داشتن روزهای خوب و کنار هم بودن در روزهای سخت!
9. ارتباط
خیلی از افراد در نشان دادن عشق و محبت خود به عزیزان شان مشکل دارند. در بیشتر اوقات، غرور و خودخواهی مانع ابراز عشق می شود. خودخواهی همیشه به معنای نخوت و غرور نیست، بلکه گاهی به معنای عدم اطمینان به خود و احساسات است. یکی از پیش نیازهای عشق واقعی، درک متقابل است. افراد عاشق همدیگر را درک می کنند و احساسات شان را صادقانه بروز می دهند.
وقتی از اعماق وجودمان حرف می زنیم و احساسات خود را واقعی و صادقانه نشان می دهیم، شجاعت و بخشندگی خود را به نمایش می گذاریم. در روابط عاشقانه شجاعت و بخشندگی به وضوح دیده می شود. رابطه ی عاشقانه به دو طرف امکان می دهد همدیگر را هم راز خود بدانند و در حریمی که برای شان ارزشمند است، هیچ کسی اجازه ورود نخواهد داشت.
10. کار تیمی
عشق و عاشقی هم یک نوع کار تیمی به حساب می آید. در روابط عاشقانه باید بتوانید اوضاع را مدیریت و کنترل کنید و گاهی هم کنار بایستید و به عشق تان اعتماد کنید؛ این یعنی کاری که در یک تیم اتفاق می افتد. دو فرد عاشق همانند اعضای تیم، باید بتوانند نقاط ضعف یکدیگر را بپوشانند و باعث تقویت نقاط قوت هم شوند. در رابطه ی عاشقانه باید بدانید چه وقت سکوت کنید و چه وقت حرف بزنید. همین کار تیمی از سوی دو فرد عاشق باعث ایجاد و شکل گیری رابطه ای موفق و منحصر به فرد خواهد شد. در این صورت دو طرف اهداف سازگاری داشته و برای رسیدن به این هدف مشترک تلاشی هم سو باهم انجام خواهند داد.
11. شجاعت
عشق واقعی نیازمند شجاعت و نترسیدن است. در عشق واقعی، خبری از ترس از تعهد، اشتباه کردن یا آسیب زدن به دیگری نخواهد بود. وقتی ترس وارد رابطه شود، آن رابطه راه به جایی نخواهد برد. وقتی در یک رابطه عاشقانه باشیم خود می دانیم چه کاری باید انجام دهیم و بدون هیچ ترسی مسیر علاقه مندی خود را تا انتها طی خواهیم کرد.
12. قداست
عشق واقعی مقدس است. عشق واقعی باعث زداییدن خودخواهی ها شده و ما را به خودمان نزدیک تر می کند. با عاشقی، تمام ترس و وابستگی ها از بین رفته و آزادی به ارمغان می آید. عشق به معنای بخشش است. وقتی عاشقیم به خدا و خودِ واقعی مان نزدیک تر خواهیم بود.
عشق واقعی وقتی ایجاد می شود که خودمان را پیدا کنیم. آن هم وقتی به سراغ مان می آید که اصلا انتظارش را نداریم. عشق غیرمنتظره است و اصلا قابل برنامه ریزی نیست. حتی عشق با اجبار و اصرار دیگری هم ایجاد نمی شود و وقتی با آن رو به رو می شویم که از زندگی مان راضی هستیم و خود را همان طور که هستیم دوست داریم و پذیرفته ایم. در واقع وقتی عاشقی را تجربه می کنیم که به این باور برسیم جذاب هستیم و قابلیت پذیرش عشق را داریم.
حتما شما هم به این باور رسیده اید که پایه ی جهان هستی برای پایه های عشق استوار شده است. شاید همه این واقعیت را قبول کرده باشیم اما خیلی از ما عشق را به درستی نمی شناسیم و آن را با احساس مالکیت و حسادت اشتباه می گیریم.
13. عشق یعنی نداشتن توقع
هر کسی در زندگی دوست دارد دیگران مطابق میل او رفتار کنند و رفتاری دوستانه تر، هوشمندانه تر و با اشتیاق بیشتری داشته باشند. این یعنی انتظارات زیادی از اطرافیان مان داریم. داشتن انتظار برای پذیرش عشق لازم است اما کافی نیست. باید بتوانید شرایط را همان طور که هست بپذیرید و از انتظارات بیجا اجتناب کنید.
14. در عشق واقعی خبری از قربانی و تقصیرکار نیست
در عشق واقعی چیزی به عنوان قربانی، مقصر و انتقام وجود ندارد. وقتی واقعا عاشق هستیم، طرف مقابل مان را مقصر و گناهکار نمی بینیم. عشق به معنای همراهی و باهم بودن است البته با مسئولیت پذیری . در دنیای عاشقی بخشش جایگاه ویژه ای دارد، یعنی بتوانیم از اشتباهات یکدیگر بگذریم و اجازه دهیم رابطه مان در مسیر یکی شدن پیش برود.
15. در عشق واقعی باید گذشت
عشق معنای مالکیت ندارد. اگر فکر می کنید عشق را یافته اید نباید نگران از دست دادن آن باشید. اجازه دهید عشق آزاد و رها باشد. اگر در این رهایی به سمت شما نیاید، مطمئن شوید عشق تان واقعی نبوده است اما اگر هر مسیری را طی کرد تا به سوی تان بازگردد، شک نکنید عشق تان واقعی است. با اسیر کردن عشق در قفس نمی توانید حفظش کنید. تنها وقتی می توانید با عشق درآمیزید که خودتان به دنبال آزادی و حقیقت آن باشید.
16. عشق به معنای اسارت نیست
گاهی ما کسانی را عاشقانه دوست داریم اما هیچ هماهنگی با هم نداریم و نمی توانیم در کنارشان زندگی کنیم. حتی ممکن است ادامه ی مسیر با آنها به خاطر بی توجهی شان به احساسات ما باعث آزارمان شود. در این صورت عشق ورزی با شرایط موجود هیچ منافاتی ندارد. می توان همچنان عاشق ماند بدون اینکه به اجبار در کنار هم بمانید. چه لزومی دارد در چنین شرایطی به هر قیمت، کنار هم باشید. گاهی حفظ رابطه عاشقانه از دور ارزش بیشتری دارد.
17. عشق و حسادت متفاوت هستند
مالکیت در عشق بی معناست، حسادت نیز در عاشقی هیچ جایی ندارد. گاهی با خود فکر می کنیم اگر کمی حسادت نداشته باشیم، یعنی عشق مان را به اندازه ی کافی دوست نداریم. این در حالیست که عشق واقعی با اعتماد درهم آمیخته است. وقتی طرف مقابل راضی و خوشحال باشد، این رضایت و شادی به دیگری نیز منتقل می شود.
18. عشق و ترس با هم متضادند
عشق با شادی، رضایت، احساس همدلی و تفاهم همراه است و در مقبل آنها احساساتی مبتنی بر ترس قرار دارند مانند حسادت، ناامنی، نفرت و غرور.
19. عشق نیاز نیست، خواستن است
والدین دوست دارند به فرزندان شان یاد دهند که نیاز و خواسته با هم تفاوت دارند. پایه و اساس نیاز در ترس نهفته است. وقتی احساس می کنیم بدون یارمان نمی توانیم زندگی کنیم یعنی به او نیاز داریم. ترس با عشق در تضاد است. اگر کسی را با تمام وجود بخواهیم و دوست داشته باشیم به او آزادی می دهیم و هیچ اجباری در کار نیست.
20. باید از عشق مراقبت کرد
انسان به سادگی به احساسات خود عادت می کند؛ خصوصا وقتی حس خوبی از آنها می گیرد. وقتی عاشق می شویم، دلمان می خواهد این احساس را تا ابد برای خودمان نگه داریم، اما گاهی احساسات عاشقانه دچار روزمرگی می شوند. همین جاست که عمل نیاز است. نباید با تصور اینکه طرف مقابل می داند دوستش داریم، از وارد کردن حس و حال روزهای اول غافل شویم. باید از عشق مان مراقبت کنیم تا دچار سستی و کهنگی نشود.
21. در عاشقی شرط و شروط معنایی ندارد
عشق بی قید و شرط؛ یعنی در عاشقی هیچ محدودیت و مرزی وجود ندارد. عشق ورزیدن بدون شرط و شروط سخت است و خیلی از ما نمی توانیم خوب عمل کنیم؛ اما اگر واقعا عاشق باشیم، سعی نخواهیم کرد یارمان را تغییر دهیم و شرط و شروطی برای او بگذاریم.
22. در عاشقی، نیازهای یارمان ارجحیت دارد
بیشتر افراد برای راحتی خود کمی خودخواه هستند اما این مساله در روابط عاشقانه هیچ جایی ندارد. اگر در روابط عاشقانه خود با دیگری، نیازهای او را هم سطح یا بالاتر از نیازهای خود ندانیم، احساس نفرت بین مان ایجاد می شود. در عشق واقعی، افراد به دنبال شادی یکدیگر هستند و تمام تلاش خود را به کار می بندند تا طرف مقابل شان احساس ارزشمندی کند.
23. عشق نقطه اوج احساس پویایی و زندگی است
جالب است بدانید، درجه ی پویایی احساسات مختلف چون عشق و ترس متفاوت است. علم قادر است این پویایی و نقطه ی احساسی را به طور دقیق اندازه گیری کند. این میزان پویایی در عاشقی بسیار سریع و پرجنب و جوش است. در حالیکه احساس ترس، حسادت، نفرت، حرص، غرور و ... پویایی بسیار ضعیف تری دارند. وقتی به طور واقعی به کسی عشق می ورزیم، هیچ گاه دچار ترس نمی شویم. این احساس پویایی باعث می شود همواره حس و حال خوبی داشته باشیم.
24. عشق نیاز به توجه دارد
عشق با بی توجهی در تضاد است. در روابط عاشقانه دو طرف با هم آمیخته می شوند و گاهی این تصور برای هر دو پیش می آید که دیگر نیاز نیست علاقه ی خود را به هم ابراز کنند. در حالیکه عشق واقعی نیاز به توجه دائمی دارد. این ابراز علاقه باید واقعی و مداوم باشد و به شکل وظیفه نمایان نشود.
25. در عشق واقعی تفاوت ها درک می شود
همه ی ما می پذیریم که با یکدیگر تفاوت هایی داریم. حتی دوقلوهای همسان نیز همانند هم نیستند و ممکن است تجربیات و آرزوهای متفاوتی داشته باشند. عشق واقعی به معنای پذیرفتن یکدیگر با وجود تفاوت ها و اختلاف نظرهاست.
26. عشق به یک شیوه ابراز نمی شود
همه آدم ها شبیه هم عاشق نمی شوند. هر کسی به روش خود عاشقی می کند. عده ای در قالب کلمات، برخی با کمک و یاری رساندن و برخی دیگر با محبت به یکدیگر عشق شان را ابراز می کنند. با هم بودن، هدیه دادن، نوازش نیز از دیگر روش های ابراز عشق است. باید بپذیریم هر کسی روش خاص خود را دارد و باید زبان عشق را در فرد مقابل مان پیدا کنیم. بدین ترتیب بهتر می توانیم باهم رابطه برقرار کنیم و از عاشق بودن مان لذت ببریم.
27. عشق با احساسات خوشایند همراه است
عشق با حسادت، غرور، نفرت، خودخواهی، سوء استفاده و جنگ و جدل در تضاد است. اگر چنین رفتارهایی در شما یا طرف مقابل تان وجود دارد، اصلا عشقی بین شما نیست. عشق توام با احساسات شیرین و خوشایند است و با احساسات مشتق از ترس ارتباطی ندارد.
28. عشق به معنای همدلی و هم زبانی است
وقتی عاشق می شویم می توانیم از نقطه نظر عشق مان به دنیای پیرامون نگاه کنیم. عشق با همدلی و همراهی ارتباط دارد. دو فرد عاشق دوست ندارند ناراحتی یکدیگر را ببینند. چرا که ناراحتی یکی برای دیگری سخت و دردآور خواهد بود. عاشق ها دوست دارند یکدیگر را خوشحال کنند و احساسات خوب را به هم هدیه کنند. آنها می خواهند به احساسات هم توجه و به هم احساس ارزشمندی بدهند.
عشق با شادی، تفاهم و احساسات خوب همراه است. هر چیزی به غیر اینها معنی عشق نمی دهد. اگر هر یک از ما دیگری را به اندازه ی خود دوست داشته باشد، دنیا جای بهتری برای زندگی کردن خواهد بود. عشق یعنی حال دو طرف خوبِ خوب است.
منبع: Elitedaily
