سال گذشته، مستندی به اسم ساده‌گرا (The Minimalists) دیدم. این فیلم، داستان زندگی دو دوست صمیمی به اسم‌های جاشوا فیلدز میلبِرن (Joshua Fields Millburn) و رایان نیکودیموس (Ryan Nicodemus) بود که برای خوشبخت شدن، به این در و آن در می‌زدند. اما برعکس، حتی با داشتن شغلی موفق در پست اجرایی، روز به روز بیشتر احساس فشار، استرس و نارضایتی می‌کردند. جاشوا و رایان، شغل موفق خود را رها کردند تا بتوانند با ساده زیستن، شادی، آرامش و ثروت را تجربه کنند. در این فیلم، این دو دوست به سرتاسر ایالات متحده سفر کردند تا کتاب ساده‌گرایی یا مینیمالیسم (Minimalism) خود را تبلیغ کنند. با یوکن همراه باشید.
داستان آنها باعث شد تا کمی به زندگی خودم فکر کنم و یادم افتاد که چطور مثل بیشتر هم‌سن و سالانم برای داشتن گران‌ترین و بهترین تلفن همراه، تبلت و لپتاپ، تلاش می‌کنم. برای هر فصل لباس‌های جدید می‌خرم، حتی اگر به آنها نیازی نداشته باشم و همیشه، آخرین و به‌روزترین اپلیکیشن‌های مختلف تقویم و یادداشت را آزمایش می‌کنم و هیچ‌وقت هم از هیچ‌کدام آنها راضی نیستم.
همان‌طور که اطلاعات بیشتری در مورد ساده‌گرایی جمع می‌کردم، به نحوه‌ی مدیریت در زندگی خودم بیشتر دقت می‌کردم و به این نتیجه رسیدم که این زیاده‌خواهی، باعث شده تا اپلیکیشن‌های بسیار زیادی دانلود کنم، در گروه‌های مختلف عوض شوم و وسایل زیادی بخرم. من دو رایانه، دو آی‌پَد (ipad)، 2 مدیریت‌کننده‌ی اپلیکیشن، چهار اپلیکیشن یادداشت‌برداری و سه سرویس کلاد درایو (Cloud drive service) داشتم و بنا به دلایلی علاوه بر اپل پیج (Apple Page) ، از کی‌نوت (Keynote)، نامبرز (Numbers)، گوگل داکس (Google Docs)، شیتس (Sheets)، ورد مایکروسافت (Microsoft Word)، پاورپوینت (PowerPoint) و اکسل (Excel) هم استفاده می‌کردم. واقعا چرا؟
وقتی این موضوع را تحلیل کردم، تنها توضیحی که می‌توانستم بیاورم این بود: «خب چون می‌توانم همه‌ی این‌ها را داشته باشم.» هر چند که دلیل مسخره‌ای برای داشتن آن همه وسیله و اپلیکیشن اضافی بود.
بنابراین، تصمیم گرفتم که چیزهای اضافه را حذف کنم. از شر رایانه‌ام خلاص شدم و فقط از لپ‌تاپم استفاده کردم. یکی از آی‌پدهایم را هم به یک نفر هدیه دادم و اپلیکیشن‌ها و اشتراک‌هایی را که اضافه بودند حذف کردم تا اینکه به کمترین حد ممکن رسیدند. آن‌چه که بعدا اتفاق افتاد، شگفت زده‌ام کرد:
میزان بهره وری کلی من بیشتر از قبل شد.
متوجه شدم سرعت تصمیم‌گیری‌ام نسبت به قبل بیشتر شده است. دیگر بیشتر از این برای انجام کاری امروز و فردا نمی‌کنم. هر روزم را با تمرکز و وضوح بیشتری شروع می‌کنم. نمی‌توانستم باور کنم که داشتن این‌همه چیز به طور کلی بازده‌ی من را پایین آورده بود.
در ادامه، 7 روشی را آورده‌ام که با آن یاد گرفته‌ام ساده زیستن می‌تواند بهره‌وری را افزایش دهد و به مدیریت بهتر زمان کمک کند.
1. کمتر داشتن یعنی سریع تصمیم گرفتن
در صورتی که فقط یک اپلیکیشن برای نوشتن گزارش، ارائه و هر نوع متن دیگری داشته باشید، بلافاصله می‌دانید که از کدام اپلیکیشن استفاده کنید. دیگر نیازی نیست با خود فکر کنید که این بار از چه اپلیکیشنی برای نوشتن استفاده کنید.
گزینه‌های دیگر وجود ندارند
وقتی گزارشی برای نوشتن دارید، اپلیکیشن مورد نظر برای نوشتن خود را باز می‌کنید. من چون بیشتر از اپل استفاده می‌کنم، انتخابم اپل پیج است. شاید شما هم با ورد مایکروسافت یا گوگل داکس راحت‌تر باشید. مهم این است که یکی را انتخاب کرده و با همان یکی، همه‌ی کارهایتان را انجام دهید.
از نظر بازده‌ی روزانه، با داشتن اپلیکیشن‌های زیاد و در نتیجه حق انتخاب بیشتر، حدود سی تا چهل دقیقه از وقتم برای تصمیم گرفتن سر اینکه کدام یک از آنها را انتخاب کنم، تلف می‌شد. نمی‌دانستم برای ارائه‌ی بعدی خودم، از کی‌نوت استفاده کنم یا پاورپوینت.
اکثرا با یک اپلیکیشن شروع می‌کردم و وسط راه نظرم عوض می‌شد و دوباره از اول با یک اپلیکیشن دیگر کارم را انجام می‌دادم. همه‌ی این‌ها فقط وقت تلف کردن بود. داشتن تنها یک اپلیکیشن برای انجام کارهایم، باعث شد تا به جای ابزار و اپلیکیشن‌ها، بیشتر روی کارم تمرکز داشته باشم.
2. کمتر داشتن یعنی فضای ذخیره‌سازی کمتر
در حین مربیگری، اغلب با افرادی روبرو می‌شوم که نمی‌توانند سیستمی برای ذخیره فایل‌هایشان تهیه کنند. با تجزیه و تحلیل به این نتیجه رسیدیم که مشکل از سیستمی که استفاده می‌کنند نیست، بلکه مشکل، داشتن فضای ذخیره‌سازی زیاد است. ما گوگل درایو (Google Drive)، دراپ‌باکس (Dropbox)، آی‌کلاد (iCloud) و وان درایو (OneDrive) داریم و در هرکدام که دلمان خواست، فایل‌هایمان را ذخیره می‌کنیم. در نتیجه، فایل‌های زیادی داریم که هر یک در جایی جداگانه ذخیره شده‌اند و اگر به فایلی نیاز پیدا کنیم، پیدا کردنش بسیار سخت خواهد بود.
می‌دانم که زمان زیادی صرف جستجوی فایل‌ها می‌شود. قبل از اینکه به طور کامل وارد دنیای دیجیتال بشویم، از کمدهای بایگانی استفاده می‌کردیم. این کمدها خیلی خوب بودند، چون تنوع کمتر و در نتیجه، گزینه‌های کمتری برای انتخاب داشتند. تقریبا همه‌ی سیستم‌های بایگانی، از یک سیستم مشخص استفاده می‌کردند؛ سیستم سازماندهی عددی آلفا. در این سیستم، فایل‌ها به ترتیب حروف الفبا چیده می‌شدند.
همچنین، مردم می‌توانستند این فایل‌ها را در اوراق شخصی خود ضمیمه کنند. داشتن یک کمد بایگانی در هر خانه، امری عادی بود. اسناد بانکی و بیمه در قسمت حرف «ب» و اسناد مربوط به خودرو در قسمت «خ» ذخیره می‌شدند. همه چیز ساده بود و تا زمانی که هر چیزی در جای خودش بود، مشکلی برای پیدا کردن فایل‌های مورد نیازمان نداشتیم.
اگر فقط یک مکان برای ذخیره فایل‌هایتان داشته باشید، می‌توانید در وقت خود صرفه‌جویی کنید. از یک سیستم سازماندهی عددی آلفا هم در کلاد استورِج (Cloud Storage) خود استفاده کنید تا به هر کدام از فایل‌ها، آن هم هر زمان که نیاز داشتید، به راحتی دسترسی پیدا کنید.
3. کمتر داشتن یعنی تمرکز بیشتر
وقتی صبح بیدار می‌شوید و می‌بینید صدها کار در لیست کارهای خود دارید تا انجام دهید، نمی‌شود روی هیچ چیز تمرکز کرد و اگر حین انجام هر کدام از این کارها، وقفه هم بیافتد و حواستان پرت شود، تمرکز کردن، تقریبا غیر ممکن می‌شود.
انسان‌ها ذاتا شکارچی و گردآورنده‌ی هر آن‌چه می‌بینند، هستند. ما به دنبال چیزها و مسئولیت‌های جدید هستیم و طوری سعی می‌کنیم همه چیز را دور خود جمع کنیم که انگار در پی جمع کردن غنائم جنگی باشیم.
اما با جمع‌آوری این همه چیز در اطراف‌مان، مشکلی به‌وجود می‌آید، آن هم این است که این چیزهای بی‌اهمیت، حواسمان را از اصل ماجرا پرت می‌کنند. برای همین هم وقتی از شر آنها خلاص می‌شوید، وضوح و شفافیت بیشتری به دست می‌آورید. این‌گونه، حواستان پرت چیزهای متفرقه نمی‌شود و روی چیزهای مهم و اصلی تمرکز می‌کنید.
من یک بار یک دانشجوی زبان داشتم که دوست داشت در همه‌ی کارها، شرکت کند. اگر هیئت جدیدی در شرکتش تشکیل می‌شد، باید در آن شرکت می‌کرد. اگر برای انجام کار جدیدی نیروی انسانی داوطلب لازم داشتند، او داوطلب می‌شد. او در هیئت‌ها و پروژه‌های زیادی فعالیت می‌کرد و همین هم در نهایت به سلامتی و کارش ضربه زیادی زد.
او برای اینکه کارهایش را پیش ببرد، هر روز تا 11 شب کار می‌کرد. حتی برای غذا خوردن هم وقت نداشت و همیشه فست‌فود می‌خرید. اضافه وزن پیدا کرد و در نهایت هم از همه نظر فقط به خودش ضرر رساند. حتی مجبور شد 6 ماه مرخصی بگیرد و در نهایت شغل و بسیاری از روابطش را از دست داد.
وقتی کار کمتری برای انجام دادن دارید، همه‌ی تمرکز شما روی همان چندتا کاری که دارید جمع می‌شود و کیفیت کاری که انجام می‌دهید بالا می‌رود. این‌گونه از کارتان لذت می‌برید و استرس و فشار کمتری هم تحمل می‌کنید.
4. کمتر داشتن یعنی دردسر کمتر
یکی از مهم‌ترین دلایلی که در کارمان به مشکل بر می‌خوریم، این است که بیش از حد توانمان مسئولیت قبول می‌کنیم. وقتی به تقویم این چنین فردی نگاه کنید، می‌بینید که پر از تاریخ قرار و جلسات است. البته شاید همیشه از تعامل و ارتباط با دیگران، به شما احساس خوبی دست بدهد، اما همین منجر به پایین آمدن دقت شما در انجام کارهایتان می‌شود.
مشکل اینجاست که شما به جای به اتمام رساندن کارتان، فقط هزار کار ناتمام دیگر روی آن انباشته می‌کنید. این کارهای ناتمام نیاز به رسیدگی دارند و معمولا هم باید بعد از ساعت کاری اصلی‌تان به آنها بپردازید و برای آنها از وقت شخصی خود بزنید.
می‌دانم که رد کردن جلسات، کار سختی است، چون ما انسان‌ها به طور طبیعی دوست داریم همیشه در جریان همه چیز باشیم. اما اگر می‌خواهید زمان خود را به خوبی کنترل کنید و از آن به بهترین نحو استفاده کنید، باید دعوت به جلسات و قرارهایی را که به دردتان نمی‌خورند را رد کنید.
کار اصلی خود را به اتمام برسانید تا بتوانید زمان بیشتری را صرف انجام کارهای دلخواه، آن هم با افراد دلخواهتان انجام دهید. هر دفعه که دعوتی را قبول می‌کنید، در واقع دارید خودتان را از انجام کارهایی که دوست دارید محروم می‌کنید.
وقتی از شر کارهای مضاعف خلاص شوید، برای انجام کارهایی که دوست دارید، آزادی بیشتری پیدا می‌کنید. آن‌وقت، زمان کمتری را در محل کارتان و به جایش زمان بیشتری را در مکان‌های دلخواهتان سپری می‌کنید. آن هم بدون اینکه مسئولیت زیاد روی شانه‌های شما سنگینی کند.
5. کمتر داشتن یعنی بالا رفتن کیفیت کاری که انجام می‌دهید
نقل قول مورد علاقه‌ی من از تونی رابینز (Tony Robbins) این است:
روی هر چیزی تمرکز کنید، روی همان هم انرژی می‌گذارید.
این نقل قول را خیلی دوست دارم، چون همان‌طورکه مسئولیت‌های کمتری قبول کردم، فهمیدم که انرژی بیشتری برای انجام دادن کارهای اصلی‌ام دارم. این افزایش انرژی به من کمک کرده است تا کیفیت کارم را بالا ببرم.
وقتی هر روز کار زیادی برای انجام دادن دارید، نمی‌توانید درست تمرکز کنید و همین منجر به افزایش اشتباهات، بی‌کیفیت شدن کار و در نتیجه، گذاشتن وقت و انرژی بیشتری روی تصحیح و انجام مجدد آن می‌شود.
نداشتن تمرکز کافی در کارتان، نه تنها کمکی به شما نمی‌کند، بلکه مانع ارائه‌ی یک کار عالی و باکیفیت می‌شود. در بهترین حالت ممکن، شاید بتوانید کاری با کیفیت متوسط تحویل دهید.
اگر می‌خواهید در حرفه‌ی خود پیشرفت کنید، باید تلاش کنید تا کاری با کیفیت عالی تحویل دهید، نه متوسط. برای همین هم باید با حواس جمع و انرژی زیاد، روی قسمت‌های مهم کار کنید و نگذارید حواستان پرت شود.
با ساده‌گرایی، در وقت و وظایفتان می‌توانید تمرکز و انرژی بیشتری به‌دست بیاورید.
6. کمتر داشتن یعنی بی‌نظمی کمتر
وقتی پشت میز کارتان می‌نشینید، اول باید همه‌ی مقالات، پرونده‌ها و دیگر وسایل خود را جابه‌جا کنید، که همین به تنهایی، وقتتان را تلف می‌کند.
وقتی دوروبرتان شلوغ باشد، حواستان پرت می‌شود. به خاطر همین هم وقتی در تصاویر، افرادی را می‌بینید که محل کارشان تمیز است و میزهای مرتب و زیبایی دارند، انگیزه می‌گیرید. برعکس، وقتی عکسی از فردی که زیر استرس، کار و فشار زیاد است می‌بینید، میزهای او به‌هم ریخته و شلخته است.
اگر می‌خواهید بازده‌ی کارتان را زیاد کنید، میز کارتان را مرتب کنید. فقط کافی است روی میز، رایانه‌تان و نهایتا یک فنجان قهوه باشد. از تاثیر همین عمل ساده و کوچک روی بازده‌ی کارتان، قطعا شگفت‌زده خواهید شد و تمرکزتان روی کاری که انجام می‌دهید، چند برابر خواهد شد.
7. کمتر داشتن یعنی گزینه‌های کمتر برای انتخاب
استیو جابز (Steve Jobs)، مارک زاکربرگ (Mark Zuckerberg) و خیلی از افراد دیگر، هر روز لباس‌های تکرای می‌پوشیدند. چرا؟ چون هر چقدر گزینه‌های کمتری برای انتخاب داشته باشیم، در تصمیمگیریهای بهتر و حساب‌شده‌تر، بهتر می‌شویم.
یعنی روزانه وقتی گزینه‌های زیادی برای انتخاب کردن ندارید، یعنی می‌توانید خیلی راحت‌تر از بینشان انتخاب کنید. همچنین، می‌توانید از این روش را روی غذایی که می‌خورید، زیورآلاتی که می‌پوشید و اپلیکیشنی که استفاده می‌کنید نیز پیاده کنید. وقتی برای انجام کارهایتان از یک چیز خاص استفاده کنید، دیگر نیازی به تلف کردن انرژی و وقت روی اینکه تصمیم بگیرید کدام یکی به دردتان می‌خورد، ندارید.
اینکه هر روز بخواهید این همه تصمیمگیریهای مختلف کنید، بی‌شک برایتان استرس‌زاست. شاید خیلی متوجهش نشده باشید، ولی وقتی تصمیم‌های کمتری می‌گیرید، انرژی و تمرکز بیشتری برای انجام کارهای دلخواهتان دارید.
در صورت امکان، برای خود برنامه‌ی روزمره‌ای بسازید. برای مثال، من خودم هفته‌ام را با نوشتن یک پست هفتگی در وبلاگم شروع می‌کنم. هر ظهر جمعه برای کانال یوتیوبم ویدیو ضبط می‌کنم و هر صبح سه‌شنبه متن پادکستم را آماده می‌کنم. این کارهای برنامه ریزی شده را در تقویمم یادداشت می‌کنم و برای همین هم نیازی به تصمیم گیری روی اینکه چه زمانی آنها را انجام بدهم ندارم، چون این تصمیمات را از قبل گرفته‌ام.
گرفتن تصمیمات کمتر در هر هفته، به شما زمان و انرژی بیشتری را برای تمرکز کردن روی کارهای واقعا مهم می‌دهد. همچنین، به شما کمک می‌کند تا برای پیشرفت در کارهایتان، روتین و برنامه مناسبی بسازید.
حرف آخر
مینیمالیسم یا ساده‌گرایی، شاید بین نوجوانان و جوانانی که در بیست سالگی خود هستند، واژه‌ای تازه و شایع باشد. اما مینیمالیسم از صدها سال پیش وجود داشته است. فیلسوفان یونان باستان یک زندگی مینیمالیستی داشتند و حتی فسلفه‌ی رواق‌گرایی (Stoicism) بر مبنای یک زندگی مینیمالیستی و پرمعنا ایجاد شده و خیلی از آموزه‌های معنوی شرق، مثل آیین بودایی (Buddhism) و مذهب تائو (Taoism) بر مبنای داشتن یک زندگی مینیمالیست و هدفمند است.
اگر می‌خواهید یک زندگی هدفمند و پر از آرامش داشته باشید، شاید بهتر است از این چند روش برای ساده‌گرایی هرچه بیشتر در زندگی‌تان استفاده کنید. بی‌شک همان‌طور که این روش‌ها برای گذشتگان کارآمد بوده، در آینده برای شما هم مفید خواهند بود.
منبع: LifeHack
