
معمولا کسی ماسک زدن را دوست ندارد، اما استفاده از آن علاوه بر جلوگیری از گسترش بیماری، فواید بیشتری دارد. با یوکن همراه باشید.
هفتهی گذشته با یک متخصص مغز و اعصاب و روانشناس مصاحبه کردم و او به من گفت که چند نفر به او گفتهاند که وقتی برای رفتن به بیرون، مثلا پیاده روی در پارک آماده میشوند و ماسک میزنند، در حین پیادهروی اگر زیر لب با خودشان صحبت کنند، کسی متوجه آنها نمیشود. آیا صحبت کردن با خود نشانهی دیوانگی است؟ در پاسخ به این سوال او گفت:
خیر، اینطور نیست. مطالعات اخیر نشان میدهد که زیر لب صحبت کردن با خود به حالت دوم یا سوم شخص، به آرامش درونی شما در شرایط حساس و پرفشار کمک میکند.
همانطورکه مشغول صحبت بودیم، چیزی به ذهنم رسید. آیا در ادبیات به اینکه بشر همیشه با خود حرف میزده اشاره نشده است؟ خاطرات جیمز بازول (James Boswell) را که توسط دکتر جانسونِ (Dr Johnson) زندگینامهنویس، نوشته شده، در نظر بگیرید. او در آن اغلب وقتی مضطرب است از حالت اول شخص خارج میشود؛ این کار خندهدار و البته تاثیرگذار است. در اوایل خاطرات مربوط به 4 آوریل 1764 مینویسد:
دیروز خیلی خوب بودی اما گیج و ناامید به نظر میرسیدی. بعد از شام به رُز گفتی: زمستان سختی را پشت سر گذاشتم و کم لذت بردم. تو واقعا کجخلق بودی. بعدا به او گفتی: «چیز چندانی به خاطر نمیآورم. تو ابلهی.»
من همیشه به بازول به چشم متفکرترین نویسنده نگاه میکردم، اما حالا به قطع یقین میدانم که او انسانی عاقل بوده است؛ پیشرو در کنترل ذهن و بیوگرافی.
حاضر و آماده...
دوستم سوفی (Sophie) هدیهی فوق العادهای برای کریسمس به من داد و آن، ست کاملی از جواهرات (گوشواره، گردنبند و سنجاق سینه به بزرگی بشقاب ماهواره) طراحی شده توسط نورمَن هارتنِل (Norman Hartnell) بود. هارتنل طراح لباس ملکه بود (و رقیب هاردی ایمیز (Hardy Amies)، طراح لباسهای سلطنتی. او همیشه در پشت سر هاردی، او را نهچندان خوشبرخورد خطاب میکرد). سنگهای جواهر به زردی سیترین هستند و توسط قطعههای بزرگی از سنگهای بدل احاطه شدهاند. هر بار که به آنها نگاه میکنم، قلبم تندتر میزند. اما در این وضعیت کجا از آنها میتوانم استفاده کنم؟ در حبس خانگی، کمد لباسم دست نخورده باقی مانده. بنابراین خیلی ناراحتکننده است. در حال حاضر قبل از خواب همه چیز را میپوشم و جلوی دستشویی طوری متکبرانه قدم میزنم که انگار نقش اصلی در فیلم تاج (The Crown) را به دست آوردهام.
انگشت کوویدی
قرنطینه چند جنبه رترو (Retro) و قدیمی دارد. چند روز پیش به این نتیجه رسیدم که سرمازدگی ناشی از راه رفتنهای طولانی روی زمین خیس، علت اصلی قرمزی و متورم شدن انگشتان پای راستم نیست. این تورم من را یاد زمان نوجوانیام میاندازد؛ آن زمان در خانهای زندگی میکردم که حرارت مرکزی فقط هر ماه یکبار خانه را گرم میکرد. اما در واقع اینها اثرات جانبی کووید است که میتواند ماهها باقی بماند (در فصل بهار مبتلا شده بودیم). به هر حال، درمان در موارد خفیف یکسان است. استفاده از کرم هیدروکورتیزون (Hydrocortisone) یا ویچ هیزل (Witch-hazel) تا حدی به ما کمک میکند و بیشک به ما یک حس خوب را منتقل میکند.
منبع: TheGuardian