سلام بچه ها، امشب شب اول ما در ژاپنه و می خوایم در یک هتل کپسولی در توکیو بخوابیم. این هتل، محدودیت جنسی نداره.  با این حال، طبقات بر اساس جنسیت جدا شدن. ما نمیدونستیم که این هتل تو منطقه کُره ای ها قرار گرفته، پس اگه عاشق غذاهای کره ای هستین و اینجا اقامت می کنین، خوش شانسید. با یوکن همراه باشید.
ما به طبقه هشتم و قسمت پذیرش رفتیم.
منتظریم تا اقامت در یه هتل کپسولی رو تجربه کنیم.
شماره اتاقک من 543 هست.
بیاین برگه راهنما رو یه نگاهی بکنیم.
در اتاقها، سکوت فوق العاده ای حاکمه. داخل قفسه، کمد اختصاص داده شده به ما منتظرمونه؛ بیایین ببینیم توش چیه. دمپایی های خونگی، مسواک و یه خمیر دندون کوچولو، چیزای دیگه ای هم هست که بعدا بهتون نشون میدم. چیزایی که برای امشب نیاز داریم رو بر می داریم و بقیه رو میذاریم سر جاشون.
خیلی سخت نبود. کفش ها هم، قسمت بالایی قرار می گیرن.
زمان دوش گرفتنه، پس بریم که دوش بگیریم.
زمان دوش گرفتنه دیگه.
دستشوئی خیلی جالب بود، بین هر دو قسمت آینه دار، یک قسمت بدون آینه گذاشته بودن. وقتی راه می رفتید، گیج میشدید. آیا اینی که می بینم، فردی در آنسوی آینه هاست یا این سو، و خودم کجام؟ توالتشون خیلی خوبه، وقتی وارد اتاق توالت می شین، در توالت باز میشه و با نور آبی بهتون خوش آمد میگه. 
واوو..این راهرو رو نگاه کنید که دو قسمت داره. قفسه ها شماره گذاری شدن و این باعث شده کف این سالن، مثل خط کش بشه. 
دمپایی ها همرنگ کف سالن هستن و انگاری قایم شدن، بذارین مرتب بزارمشون تا همسایه ها اشتباهی اونا رو بر ندارن. 
 اینجا، کلید تنظیم نوره.... خیلی باحاله، اما الان وقت خاموشی نیست.
 باید آروم صحبت کنم، چونکه همسایه ها خوابن.
 فقط یه پریز هست!! نههههه!! 
بالشش شکل لوبیاست. یه طاقچه کوچولو که میتونه جای خوبی برای گوشی شما باشه. شارژ گوشیم داره تموم میشه، پس بذارید اول اینو شارژ کنم. بعدش، اینجا ها رو مرتب می کنیم. وقتی با کیسه پلاستیکی سر و کار دارین، خیلی آروم کار کنین چونکه همسایه ها ممکنه از سر و صدا اذیت شن.
به نظرم، این اتاقک از نظر اندازه خیلی مناسبه؛ پهنای این اتاقک به حدیه که میتونم انگشتای دستم رو به انگشتای پام برسونم. الان دسامبره اما اتاق یه خورده گرمه؛ فقط یه کوچولو گرمه.
خیلی خسته ام اما قبل از خواب، باید یه ویدیو رو ادیت و آپلود کنم. ساعت 11:14 شبه، به لابی رفتم که راحت تر باشم. 
ساعت 2:45 صبحه، پیشرفت هایی در کارم داشتم. تا 30 دقیقه دیگه، دو ساعته که کار میکنم. اینجا فقط منم و این مساله برام خوشاینده.
 مسئول این قسمت اومد و نگاه کنید که صندلی ها را به چه دقتی مرتب کرد!! چه دقتی!!

این ساختمون مثل یه انگشته که به آسمون اشاره میکنه، یا شایدم یه "لایک" باشه. سه روز بعد، من به یه هتل کپسولی دیگه از همون شرکت رفتم، اما در یک شعبه متفاوت. هتل کپسولی فرودگاه ناریتا . حمام ها عین قبلی بودن. متوجه شدم که بالای در، یه شکاف عمودی باز و باریک وجود داره. فکر می کنم که برای خروج بخاره یا برای کمک به خنک کردن باشه.
اینا، لباس های خواب ما هستن. اون طرف هتل، بخش مردونه ست.  هنوز ساعت 6 بعد از ظهر نشده، اما من میخوام به اتاقک خودم برم. باید چند تا ویدیو رو ادیت کنم. امیدوارم برای نوشتن هم وقت پیدا کنم.  بجای کارتِ هوشمند، بهمون کلید واقعی دادن.
 بر خلاف اون یکی شعبه هتل، اتاقک های این سالن فقط در یک سمت قرار گرفتن. خوب بودن و من توی هر دو راحت خوابیدم. اتاق من بالا بود که مزایا و معایبی داشت. اگه خوابتون سبکه، توصیه می کنم که گوش گیر بیارید. خیلی ساکت بود تا اینکه این سکوت بخاطر سروصدای همسایه ام شکسته شد.؛ توصیه میکنم شبها غذای سبکی بخورید تا راحت بخوابید. حالا صدای زیبا اقیانوس رو بشنوین.