نیمکره ی چپ مغز در پروسه های تحلیلی و منطقی غالبه در حالی که نیمکره راست بیشتر در پروسه های احساسی و اجتماعی فعاله. بنابراین این به درجه مربوطه نه جدایی کامل. در ادامه با یوکن همراه باشید.

این حقیقت که زبان شامل هر دو نوع عملکرد میشه در حالی که سویابی به تدریج با افزایش سن توسعه پیدا میکنه، باعث فرضیه ی مهمی شده. بر اساس این تئوری کودکان راحت تر زبان رو یاد میگیرن چون انعطاف پذیری مغز در حال تکاملشون بهشون اجازه میده از هر دو نیمکره در یادگیری زبان استفاده کنن. در حالی که در بیشتر بزرگسالان، زبان به یه نیمکره سو یابی میشه که معمولا نیمکره ی چپ هست. اگه این واقعیت داشته باشه یاد گرفتن زبان در دوران کودکی بهتون معنای کلی نگری از زمینه ی اجتماعی و عاطفی میده.

در مقابل، تحقیقات  اخیر نشون داد کسانی که در بزرگسالی زبان دوم یاد میگیرن جانبداری احساسی کمتری نشون میدن و برخورد منطقی تری در مقابل مشکلات زبان دوم نسبت به زبان مادری دارن.

اما صرف نظر از زمان یادگیری زبان‌های بیشتر، چند زبانه بودن به مغز شما مزایای قابل توجهی میده بعضی از اینها بارز هستن مثل تراکم بالای ماده خاکستری که بیشتر عصب‌ها و سیناپس‌ های مغزی در اون جا دارن و در زمان به کار بردن زبان دوم فعالیت بیشتری در نواحی از مغز دیده میشه.

هر چی مغز در طول عمرش تمرین بیشتری در چندین زبان داشته باشه می‌تونه بیماری‌هایی مثل آلزایمر و جنون رو تا 5 سال به تاخیر بندازه.

ایده مزیت شناختی دو زبانه بودن الان آشکار به نظر میاد. اما متخصصان زمان‌های قبل رو متعجب می‌کرد. قبل از دهه ‌ی 1960، دو زبانه بودن معلولیت تلقی میشد که تکامل کودک رو کند میکرد چون اونها رو وادار می‌کرد مقدار زیادی انرژی صرف تمایز دادن زبان‌ها کنن.