گالیلئو گالیله در 15 فوریه‌ی سال 1564 در شهر پیزا ایتالیا متولد شد. او اولین فرزند از یک خانواده‌ی 6 فرزندی بود. پدرش وینچنزو گالیله، موسیقی دان بود و مادرش جولیا آماناتی نام داشت. نام گالیلئو ریشه‌های مختلفی در نیاکان او و همچنین رسوم ملت ایتالیا در دوران رنسانس داشته است. این دانشمند ایتالیایی مانند بسیاری از دانشمندان هم‌عصر خود به دلیل مطالعه و تحقیقات، لقب همه‌چیزدان را یدک می‌کشید. گالیله را می‌توان یکی از عناصر اصلی گذار از فلسفه‌ی سنتی طبیعی به علوم مدرن نامید. او همچنین رنانس علمی را به سمت انقلاب علمی هدایت کرد. یوکن اطلاعات جدیدی از این دانشمند در اختیار شما خواهد گذاشت.

تنوع مطالعاتی گالیله از همان سال‌های ابتدایی تحصیل در دانشگاه آغاز شد. او در خلال مطالعه‌ی پزشکی به پدیده‌های اطراف خود نیز دقت می‌کرد. یکی از اولین کشفیات علمی گالیله، حرکت آونگی است. او روزی در خلال مطالعه متوجه حرکت لوستری بر اثر نیروی باد شد و به نظم حرکتی آن دقت کرد. گالیله متوجه شد که صرف‌ نظر از نیروی وارده به لوستر، حرکت رفت و برگشتی آن زمانی ثابت خواهد داشت. او به سرعت به خانه رفت و با آزمایشی ساده، دو آونگ با طول یکسان ساخت و آن‌ها را در دامنه‌های حرکتی متفاوت به حرکت درآورد. در نهایت گالیله متوجه شد که زمان حرکت آونگی ارتباطی با دامنه‌ی آن ندارد.

زمینه‌های مورد مطالعه و تحقیق گالیله بسیار متنوع بودند و به همین خاطر لقب پلی‌مث به او داده شده است. او از سرعت، شتاب، جاذبه، سقوط آزاد تا اصل نسبیت، اینرسی و حرکت پرتابه‌ای را مورد مطالعه قرار می‌داد. گالیله تحقیقاتی نیز در علوم کاربردی داشت. او مواردی همچون اصول حرکت آونگی و تعادل هیدرواستاتیکی را تدوین کرد. اختراعات این دانشمند ایتالیایی نیز مواردی همچون دماسنج، تلسکوپ و تعدادی قطب‌نمای نظامی را شامل می‌شوند. گالیله به خاطر مطالعات متنوع در علومی همچون نجوم، فیزیک، مهندسی، فلسفه و ریاضیات، القاب «پدر اخترشناسی رصدی»، «پدر فیزیک مدرن»، «پدر روش‌های علمی» و حتی «پدر علم» را یدک می‌کشد.

نظریات گالیله در علوم مختلف به خصوص نجوم، او را به فردی ساختارشکن در دوران خود تبدیل کرده بود. او یکی از طرفداران اصلی نظریه‌ی خورشید مرکزی و همچنین نظریه‌ی مرکزیت کوپرنیک بود که در دوران خود، مخالفانی سرسخت در جامعه‌ی منجمان داشت. ادعای گالیله سرانجام توسط دادگاه تفتیش عقاید مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت حکم ارتداد برای این دانشمند بزرگ صادر شد. در دوران قرون وسطی و سلطه‌ی کلیسا در مجامع علمی، نظریه‌ی زمین‌مرکزی یا Geocentric رواج داشت که زمین را مرکز هستی و دیگر اجرام آسمانی را در حال گردش به دور آن تصور می‌کرد. نظریه‌ی دیگر ترکیبی از زمین مرکزی و خورشیدمرکزی بود که Tychonic نام داشت. پس از این زمان، نیکولاس کوپرنیکوس در قرن شانزدهم نظریه‌ی خورشیدمرکزی را تشریح کرده و با قدرت از آن دفاع کرد.

مخالفت‌های کلیسا با گالیله و نظریه‌اش نیز با توجه به آیات انجیل انجام می‌گرفت. کلیسا معتقد بود در آیات انجیل به ثابت بودن زمین و غیرقابل حرکت بودن آن اشاره شده است. از طرفی گالیله نظریات خود را با توجه به مشاهدات اخترشناسی‌اش در سال 1609 بیان می‌کرد. در دسامبر سال 1613، دوک اعظم فلورانس در نامه‌ای به یکی از شاگردان گالیله عنوان کرد که آیات انجیل خلاف نظریه‌ی آنها را بیان می‌کند. محققان این نامه را از روی کنجکاوی و با لحنی دوستانه تفسیر کرده‌اند. به هر حال گالیله در نامه‌ی به شاگردش بندتو کاستلی برای او توضیح داد که نظریات آن‌ها مخالفتی با انجیل ندارد. تنها تفاوت این است که انجیل بر اساس اعتقاد و اخلاقیات نوشته شده و مبنایی علمی ندارد.

در نهایت در 22 ژوئن سال 1633، حکم دادگاه تفتیش عقاید رم علیه گالیله صادر شد. این حکم سه بخش اصلی داشت:

•  گالیله محکوم به جرم ارتداد شد. او با وجود اختلافات آشکار با متن کتاب مقدس، به روشنی از نظریه‌ای که خورشید (و نه زمین) را در مرکز هستی قرار می‌دهد، دفاع کرده بود. او محکوم به بازپس‌گیری ادعای خود شد.

•  این دانشمند محکوم به گذراندن دوران زندان در خانه شد که روز بعد از دادرسی اجرا شد و تا پایان عمر ادامه داشت.

• کتاب دیالوگو ممنوع اعلام شد. علاوه بر آن ممنوعیت انتشار هرگونه مقاله یا کتاب از گالیله نیز به‌صورت غیررسمی اعلام و اجرا شد.

گالیله در دوران حبس نیز به مطالعات خود ادامه داد و یکی از ماندگارترین کتاب‌هایش با نام Two New Sciences را تألیف کرد. تحقیقات گالیله پیرامون نظریه‌ی خورشیدمرکزی تا سال‌ها پس از مرگش مسکوت ماند و بحث و جدال پیرامون آن از بین رفت. در سال 1718 ممنوعیت چاپ نوشته‌های این دانشمند بزرگ برداشته شد و در فلورانس تعدادی از مقالات و کتاب‌های او به جز دیالوگو چاپ شدند. دانشمندان بزرگ قرن بیستم و بیست‌ویکم مانند آلبرت اینتشتین و استیون هاوکینگ، همگی به اهمیت مطالعات گالیله روی شکل‌گیری علوم مدرن اذعان داشته‌اند. تاثیر تحقیقات این ستاره‌شناس ایتالیایی به حدی بود که قمرهای چهارگانه‌ی سیاره‌ی مشتری به نام قمرهای گالیله نام‌گذاری شدند.

یاد گالیله پس از مرگ علاوه بر مجامع علمی در رسانه‌ها و جامعه‌ی هنری نیز زنده نگه داشته شد. اجراهای اپرا، نمایشنامه‌ها، کتاب‌ها و فیلم‌های متعددی با یاد این دانشمند ایتالیایی ساخته شده است. نمایشنامه‌ی زندگی گالیلئو در سال 1943 توسط نمایشنامه‌نویس آلمانی برتولت برشت نوشته شد که در سال 1975 نیز فیلمی سینمایی با اقتباس از این نمایشنامه ساخته شد. کتاب علمی تخیلی رویای گالیلئو در سال 2009 با یاد این دانشمند نوشته شد که در آن، گالیله برای حل یک بحران علمی به زمان آینده سفر کرده است.

نقل قول‌های مشهور از گالیلئو گالیله

•    هر چیزی که قابل اندازه‌گیری است را اندازه‌گیری کنید. بقیه‌ی المان‌ها را نیز قابل اندازه‌گیری کنید.

•    هیچ نکته‌ای را نمی‌توان به افراد آموخت. تنها باید به آن‌ها کمک کنید که نکته را درون خودشان پیدا کنند.

•    هر حقیقتی پس از کشف قابل درک است. نکته‌ی مهم، کشف کردن است.

•    اگر بار دیگر به زمان شروع تحصیل باز گردم، به طور قطع با ریاضیات شروع خواهم کرد.

•    ریاضیات زبان خداوند در طراحی و ساخت جهان هستی است.

•    در مباحث علمی، اعتبار هزاران دانشمند، ارزشی کمتر از دلیل و برهان یک دانشمند معمولی دارد.

•    غرور هیچ کس باعث نشد که از او نکته‌ای یاد نگیرم.