مطالعات جدید نشان می دهند که عواملی همچون، اجتناب، انزوا و طرد کردن افراد، ریسک پذیری بالاتری را در آنها ایجاد می کند. در ادامه با یوکن همراه باشید.
ایلان ماسک، مدیر عامل تسلا موتورز، به عنوان یکی از کارآفرینان فوق موفق می گوید: "اگر مسائل با شکست مواجه نمی شوند، به این دلیل است که به اندازه ی کافی نوآوری ندارید."
اگر بخواهید انگیزه ی بالای خود را با راحتی کامل برای خطر کردن در یک راستا قرار دهید، کار چندان ساده ای را پیش رو نخواهید داشت؛ ایجاد کردن فضای مناسب برای کارمندان ریسک پذیر، از آن هم سخت تر است.
اما تحقیقات جدید انجام شده، روش موثر اما متضادی را برای ترغیب افراد به خطر کردن، ارائه می دهد: آنها را طرد کنید!
فراموش نکنید که منظور از این لغت، مفهوم منفی و خشن آن نیست؛ چرا که این امر می تواند بازخوردهای بدتری داشته باشد. نادیده گرفتن مردم، به ویژه در سال های شکل گیری آنها، می تواند به احساسات افسردگی از خود، رفتارهای نادرست و غیره دامن بزند. همه ی ما بر این باور هستیم که نادیده گرفتن و اجتناب از یکدیگر، آن هم از روی عمد، کار ناخوشایندی است.
با اینحال، محققان دانشگاه اوهایو بر این باورند، افرادی که طرد می شوند، تصمیمات خطرپذیر تری را اتخاذ می کنند.
البته فراموش نکنید که تمام انواع ریسک ها مناسب یا خوب نیستند. سطح بالایی از ریسک پذیری می تواند به عنوان یک صفت رفتاری منفی قلمداد شود. برای مثال، قماربازهایی را در نظر بگیرید که روی خانه ی خود شرط می بندند یا راننده هایی که با سرعت بالا حرکت می کنند و علائم جاده ای را نادیده می گیرند، جان و مال خود را به میان گذاشته اند که البته اصلا خوب نیست.
اما در دنیای تجارت و به ویژه در جهانی که استارتاپ ها به سرعت در حال رشد هستند، سر پر خطر داشتن، نه تنها رفتار مناسبی است، بلکه یک امر ضروری به شمار می رود.
البته این بدان معنا نیست که به میان کارمندان خود رفته و احساسات نادرستی را به آنها القا کنید. اصلا نباید کاری کنید که یکی از کارمندان شما، نهار خود را به تنهایی صرف کند و یا اینکه کاری کنید تا سایر اعضای گروه به او پشت کنند. این رفتار در خود شخصیت او و شما نیست و البته اینکه، بازخورد ویرانگری خواهد داشت.
بنا بر این مطالعات، "شرکت کنندگانی که طرد شده بودند، احساس سنگین و غم انگیزی را تجربه می کردند" و "حس طرد شدن و سنگینی ناشی از آن و در نهایت، تصمیم گیری های مخاطره آمیزی که پس از آن اتخاذ می شود، می تواند مضر و خسارت بار باشد."
منظور از این متن این نیست که کاری کنید تا افراد و اعضای گروه شما، احساس بدی نسبت به خود داشته باشند؛ اما آیا فکر می کنید که این رویکرد نتایج مثبتی نیز خواهد داشت؟
نتیجه ی جالب به دست آمده در این تحقیقات، نشان می دهد که طرد شدن، تنها یکی از دو عنصر لازم برای تصمیم گیری را به نمایش می گذارد. بنابراین، دریافتیم که دو فاکتور در تصمیم گیری نقش دارند: فرآیندهای ناخودآگاه و مشورتی ما که به خوبی ماهیت واقعی خود را معرفی می کند. فرآیندهای ناخودآگاه از جمله مواردی است که به طور کل، از تاثیر آن در تصمیم گیری های خود بی اطلاع هستیم، این فرآیندها، تعصبات، تصورات و از جمله موارد مشابه هستند.
چیزی که از طرد شدن تاثیر می پذیرد، فرآیندهای تصمیم گیری عمدی و آگاهانه ی ماست.
بنا بر اطلاعاتی که چند سال قبل توسط برخی از رسانه ها منتشر شد، تصمیم گیری ناخودآگاه در انتخاب های بهتر موثر است؛ اما تحقیقات محققان دانشگاه نیو ساوت ولز در سال 2008 نشان داد، تصمیم گیری آگاهانه، بهترین روش و راه حل موجود است. بررسی مشکلات از تمامی زوایا، فکر کردن به راه حل های بالقوه و پیامدهای آن و اتخاذ تصمیم منطقی بر مبنای این فرآیند قابل اتکا، در انتخاب های بهتر به ما کمک می کند.
چیزی که مطالعات جدید ارائه می دهند این است که، تحمل ما برای ریسک، در عین اینکه تصمیمات منطقی اتخاذ می کنیم، می تواند از نادیده گرفتن شدن و طرد شدن توسط سایر افراد نشات بگیرد.
شاید رویکرد مناسب نسبت به این روش این است که اعضای تیم را به طرد پذیری بیشتر یا حتی کناره گیری کردن ترغیب کنید. کار گروهی یک رویکرد فوق العاده است اما تنها بودن نیز اصلا اشتباه نیست.
این مطالعات مدعی شدند که جدا شدن اعضای گروه، هر چند وقت یکبار می تواند تاثیرات مثبتی را به همراه داشته باشد؛ چرا که به آنها فرصت تنها بودن را می دهد. آیا فکر می کنید که استفاده از مزایای تنهایی و قابلیت ریسک پذیری بعد از آن، بدون آسیب رساندن به خود و تیم پرسنل امکان پذیر است؟
تنها زمان پاسخگوی این پرسش خواهد بود. اما در حال حاضر، نتیجه این مطالعات ادعا می کنند که این روش، ارزش امتحان کردن را دارد.
منبع: inc
