نگاهی به زندگی عالیه صبور که در سال 2008 به عنوان جوان‌ترین استاد دانشگاه جهان معرفی شد

عالیه صبور امروز در 28 سالگی اعلام می کند ملیت خاصی ندارد و متعلق به همه جهان است. ژولین مادر او احتمالا آمریکایی الاصل است و پدرش محمد صبور به عنوان یک پاکستانی الاصل شناخته می شود. پس بی جهت نیست اگر او را دانشمندی برای تمام جهان بدانیم، همانطور که خود او می خواهد. با یوکن همراه باشید.

جوان ترین استاد دانشگاه جهان در سال 2008، سال 1989 در نیویورک آمریکا به دنیا آمده و در کره جنوبی به عنوان کم سن ترین استاد دانشگاه مشغول به کار شد. روند موفقیت های عالیه از همان دوران کودکی آغاز شده بود؛ از زمانی که او در هشت ماهگی خواندن را یاد گرفت و هنگامی که سال چهارم دبستان را به پایان می برد، همزمان مدرک دیپلم پایان دبیرستان را هم دریافت کرد. این جوان ترین زن موفق جهان در 10 سالگی به دانشگاه راه یافت و در چهارده سالگی در رشته ریاضیات کاربردی فارغ التحصیل شد.

عالیه پس از کسب بهترین نمره در مقطع لیسانس، وارد دانشگاه درکسل شد و فوق لیسانس متالوژی را در این دانشگاه دریافت کرد. کسب کارشناسی ارشد برای او منجر به کسب جایگاه موقت استادی در دانشگاه کونکاک کره جنوبی شد. او یکسال در کره جنوبی تدریس کرد ولی به دلیل مشکل در زبان ارتباطی با دانشجویان، تدریس را رها کرد.

گر چه زندگی افراد سرشناسی چون صبور از زاویه دید بیرونی، سرشار از موفقیت و پیروزی است، اما بعضا خود این افراد مشهور اعتقاد دیگری دارند. عالیه صبور تقریبا تمام کودکی، نوجوانی و جوانی خود را به یادگیری علم و پیشرفت اختصاص داده و اخیرا به ارزیابی زندگی خود پرداخته است.

او چندی پیش در یکی از سخنرانی هایش برای دانشجویان در اجلاس جهانی دوبلین، در مورد خطرات کار زیاد در سنین پایین به حضار هشدار داد. عالیه که در رویدادی به نام داووس برای دانشجویان و برای کارشناسی جوایز اجلاس جهانی شرکت کرده بود، در جمع دانشجویان رضایت نهایی از کارهایی را ا به عنوان مهمترین مورد در زندگی انسان ذکر کرد ولی بر داشتن آزادی عمل برای انجام امور تاکید کرد. عالیه معتقد است بعضی از امور و تجربه ها را فقط در سنین خاصی می توان انجام داد و از دست دادن زمان انجام فرد را از تجربه ها محروم می کند. او به دانشجویان گفت که امیدوار است بتوانند همچون یک انسان معمولی تجارب مختلف در سن های مناسب را بگذرانند و به درجات بالا برسند.

صبور که برای انتقال تجربه های شخصی خود برای دانشجویانی که با تمام کردن تحصیلات خود در حال ترک دانشگاه هستند و دغدغه ی تصمیم گیری برای ادامه زندگی دارند به آنجا رفته بود، بودن در راهی که دانشجویان برای آن شور و شوق دارند را اصل ادامه راه دانست و تحول آنها پس از دوران دانشجویی را نسبت به شخصیت هر کسی متفاوت خواند.

او در پایان سخنرانی اش اعلام کرد در حال فکر کردن به خود و دادن آزادی به خودش برای ارزیابی آنچه که گذشته و رسیدن به آنچه که می خواهد در ادامه اتفاق بیفتد، است.