ﺍﮔﻪ ﻣﻬﻤﻮﻥ ﺧﻮﻧﻪﺍﯼ ﺑﻮﺩﯾﻦ ﻭ ﺻﺎﺣﺐﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﭼﺎﯼ ﺁﻭﺭﺩ، ﺭﺩ ﻧﮑﻨﯿﻦ، ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﻮﻧﺶ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺍﮔﻪ ﻧﺨﻮﺭﯾﻦ نمی‌دونه ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻪ…
این نصیحت ساده اما عمیق را پدری کشاورز به فرزند خود که سال‌ها بعد به یکی از موفق‌ترین بازیگران کشورش تبدیل شد، گفت تا پایه‌های اندیشیدن به مردم و اهمیت به آن‌ها را برای فعالیت در هنر مردمی تئاتر در او پایه‌گذاری کند؛ پرویز پرستویی.
پرویز پرستویی 1334 در روستای چارلیِ کبودرآهنگ استان همدان به دنیا آمد. پدر او کشاورز بود و در سه سالگیِ پرویز به تهران مهاجرت کرد و در خانه کوچکی در منطقه دروازه غار ساکن شد. پرستویی کودکی خود را در آن منطقه از شهر تهران و کوچه‌پس‌کوچه‌های گمرک گذراند تا اولین درس‌های بازیگری خود را در همان عنفوان کودکی پاس کرده باشد.
پرستویی برای به آرامش رسیدن در هنر بازیگری عرصه‌های مختلف و بعضا دور از انتظاری را تجربه کرد. در مقطعی دروازه‌بان تیم فوتبال کارگران بود و در مقطعی به عنوان منشی دادگاه در دادگستری تهران گذارند. اما موفقیت های وی از پس این دوران آغاز شد. بازیگری که با انگیزه بالا که با مدیریت مثال زدنی در نقش‌آفرینی‌هایش در تمام فیلم‌هایش شاهکارهایی بی‌نظیر از خود به جای گذاشت.
او سرانجام تئاتر را برای فعالیت های هنری خود انتخاب و از سال 1348 شروع به فعالیت در این رشته کرد. او ابتدا در اماکن فرهنگی آن دوران همچون مراکز رفاه، کاخ جوانان و همین‌طور کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان به فعالیت پرداخت و در سال 1353 و 1354 دو جایزه بازیگری برای دو نمایش «دکه» و «تسلیم‌شدگان» را در کاخ جوانان کسب کرد.
گروه بیضایی و گروه «کوچ» اولین گروه‌های هنری بودند که پرستویی به آن‌ها پیوست و در نمایش هایی چون «چشم در برابر چشم»، «شبی در حلبی آباد»، «پتک و خانه روشن» به بازی پرداخت.
پس از انقلاب، پرویز 26 ساله و متأثر از جو انقلابی گری و جنگ در سال 60 وارد دادگستری تهران و به عنوان منشی دادگاه مشغول به کار شد. دو سال بعد و پس از شهادت برادرش ایفای نقش در فیلم «دیار عاشقان» را پذیرفت. او برای ایفای نقش کاربخش در این فیلم موفق به کسب دیپلم افتخار از دومین جشنواره سینمایی فجر شد؛ اما منشی‌گری دادگاه را رها نکرد تا زمانی که با خسرو شکیبایی در فیلم «شکار» همبازی شد و همان‌جا فهمید کار در دادگستری با روحیه او هم‌خوانی ندارد و به اداره تئاتر رفته و به کار برای این اداره پرداخت.
بیوگرافی این هنرمندان سینما سرشار از نام‌های آثار زیبا و قابل اعتنا در زمینه بازیگری سینما، تئاتر و تلویزیون است.
نقش حاج کاظم در فیلم آژانس شیشه‌ای به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا نقطه‌ی عطفی برای پرستویی بود که با آن به سیمرغ بلورین بازیگری فیلم فجر دست پیدا کرد. او و حاتمی کیا همکاری موفق خود را با آثاری چون روبان قرمز، موج مرده و به نام پدر ادامه دادند که پرویز مجدداً برای فیلم به نام پدر موفق به دریافت تندیس بازیگری فیلم فجر شد.
این بازیگر موفق سینما همکاری و فعالیت های موفق و مؤثری را با کمال تبریزی، کارگردان مستعد سینمای کشور هم در کارنامه دارد. لیلی با من است و مارمولک آثار شاخصی است که این دو با هم موفق به خلق آن‌ها شدند که پرستویی برای «لیلی با من است» موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم فجر شد و برای «مارمولک» جایزه ویژه هیئت داوران فیلم فجر را از آن خود کرد.
وی در سال 1382 با بازی در فیلم «مارمولک» (ساخته کمال تبریزی) سیمرغ بلورین ویژه هیئت داوران جشنواره بیست و دوم فیلم فجر و تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد هشتمین جشن خانه سینما را به خود اختصاص داد.
پرستویی با از سرگیری همکاری‌اش با حاتمی‌کیا، موفق به کسب مجدد بهترین بازیگر نقش مرد برای فیلم بادیگارد شد.
این چهره سرشناس بازیگری و دارنده‌ی چهار تندیس بلورین فیلم فجر، اخیرا در اینستاگرام خود و زیر عکس آرنولد که زیر مجسمه خود در خیابان خوابیده، متنی را از قول او نوشت که مشخص شد به بی‌پایگی و سستی شهرت در جوامع امروزی اشراف دارد:
هیچ گاه به قدرت، موقعیت و هوش خود مغرور نشوید؛ چون هیچ کدام این ها برای همیشه پایدار نخواهد بود حتی برای اسطوره ای مثل آرنولد.
منبع : UCAN
