درگذشت پیرکوری مخترع فرانسوی رادیوم و پولونیوم
پیرِ کوری، فیزیک دان بزرگ فرانسوی در 24 اوت 1859 میلادی در پاریس متولد شد. او از همان دوران کودکی استعداد بی‌نظیری در امور ریاضی و فنی داشت. تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه سوربن به اتمام رساند و بعد از اخذ مدرک دکتری، در همان دانشگاه به‌عنوان استاد فیزیک مشغول کار شد. پیرِ کوری در تمام سال‌های تحقیق و تدریس به دنبال همسری نابغه بود تا سرانجام در 35 سالگی با مانیا سلکودوسکا معروف به مادام کوری ازدواج کرد. پیرِ کوری به همراه همسر نابغه‌اش، فعالیت‌های علمی گسترده‌ای انجام دادند. آن‌ها دریافتند عنصر توریوم همانند اورانیوم، اشعه‌های نامرئی از خود ساطع می کند. نام این اشعه رادیو اکتیویته شد و وقتی تشعشع اورانیوم مورد آزمایش قرار گرفت این نتیجه به دست آمد که شاید در ماده دیگری، بیش از آن، رادیو اکتیویته موجود باشد. بعد از سال ها تلاش، این زوج دانشمند به این نتیجه رسیدند که دو ماده پلونیوم و رادیوم از رادیو اکتیویته بهره مند است. چهار سال طول کشید تا این زن و شوهر موفق شدند یک دهم گرم رادیوم تهیه کنند و کشف خود را در اختیار جهانیان قرار دهند. از همان زمان خانواده کوری شهرت زیادی به دست آورند و موفق به دریافت جایزه نوبل شدند. این کشف‌ها سبب تولد فیزیک مدرن هسته‌ای شد که در نهایت رشته علمی با نام رادیوتراپی یا پرتو درمانی را پدید آورد. پیرِ کوری در 19 آوریل 1906 میلادی در هنگام برگشت به منزل در 47 سالگی درگذشت. این حادثه تأثیر بدی روی خانواده کوری گذاشت اما مادام کوری به کارهای علمی خود ادامه داد و کشفیات بیشتری در علم فیزیک به دست آمد.
درگذشت جورج بایرون شاعر انگلیسی
لرد جورج گوردون نوئل بایرون، ادیب و متفکر انگلیسی، در 22 ژانویه 1788 میلادی در لندن زاده شد. او دوران کودکی خود را در فضایی پرماجرا سپری کرد و تحت تربیت مادری تندخو و بی‌محبت قرار گرفت. بایرون بعد از ورود به دانشگاه، نخستین مجموعه شعر خود را با نام ساعات فراغت منتشر کرد که توانست نظر منتقدان زیادی را به خود جلب کند، البته این مجموعه به دلیل تأثیرپذیری از مکتب رمانتیسم با توجه به احساسات و تخیل و به صورت داستانی، مورد انتقاد قرار گرفت. بایرون در جایگه مقابله، مجموعه معروف رامشگران انگلیسی و منتقدان اسکاتلندی را به تحریر درآورد و به سوی مشرق زمین سفر کرد. او در بازگشت، اشعار تازه‌ای منتشر کرد که اغلب آن‌ها جنبه‌ی ملودراماتیک یا بد آغاز و خوش فرجام دارند و در بیشتر آن‌ها شور احساس به چشم می خورد. بایرون برای اینکه قطعه معروف زندانی شیلن را بسازد به برج شیلن رفت و همانند زندانیان در آنجا زندگی کرد تا بتواند از روحیه زندانیان سابق آن مکان مطلع شود. به همین خاطر، این قطعه از بزرگ‌ترین شاهکارهای حیات ادبی بایرون به حساب می‌آید. بایرون در سال 1824 میلادی بعد از درخواست آزادی خواهان یونان برای مقابله با امپراتوری عثمانی، به جنگ عثمانی همت گماشت و در حین جنگ نیز در 19 آوریل 1824 میلادی در 36 سالگی بر اثر تب فوت کرد. بایرون به جز ادبیات، به فلسفه هم علاقه داشت و تمام نظرات خود را با توجه به زندگی ناگوارش عرضه کرد. او گفت همه چیز در زندگی پوچ و بی‌فایده است و من در کاخ و باغ و خَدَم و حَشَم و پول، معنای حیات و زندگی را نیافتم. بایرون گفت: بدی و شرارت من با خون من عجین شده است. با این حال باور داشت کلمات همانند ابزارند و هر قطره کوچکی از مرکّب، هنگامی که مانند شبنمی بر صفحه اندیشه بچکد، چیزی به وجود می آورد که میلیون‌ها نفر را به تفکر وادار می کند. لُرد بایرون، در زندگی شخصی و خانوادگی خود، گرفتار انحرافات و رفتارهای غیراخلاقی بود، اما نوشته‌های فراوانش که در برخی از آن‌ها از گوته و دانته الهام گرفته بود، سبب رونق ادبیات داستانی و شاعرانه انگلستان و گسترش آن در سراسر اروپا شد. بایرون فردی مغرور و خودپسند بود و خود را شاعر و مرثیه گویی نمونه می دانست؛ البته نبوغ او تنها در هجاسازی بود. قدرت توصیف و نمایش احساس‌های انسانی او زایدالوصف بود و آثار بدیعی به تقلید از کارهای او شکل گرفته است. با اینکه انگلیس به خاطر رفتار ضد اخلاقی و عصیانش بر ضد آداب و رسوم، بایرون را طرد کرد، اما باید دانست بدون وجود بایرون، هیچ تکاملی در ادبیات رمانتیک انگلیس که سراسر اروپا را دربر گرفته پدید نمی آید. هم اکنون، لُرد بایرون در خارج از انگلستان شهرت بیشتری نسبت به داخل کشور دارد.
درگذشت چارلز داروین دانشمند انگلیسی
چارلز رابرت داروین طبیعیدان، فیزیولوژیست و دانشمند بزرگ انگلیسی در 12 فوریه 1809 میلادی در انگلیس متولد شد. او به سمت دروس طب روی آورد و سرانجام الهیات را به پایان رساند، اما مصاحبت دوستان جدیدش او را به سمت علوم طبیعی کشاند. داروین در سال 1831 میلادی به عنوان طبیعیدن، عضو هیاتی از محققان شد و به همراه آن‌ها به آمریکای جنوبی و جزایر غربی اقیانوس آرام سفر کرد. داروین در سفر پنج ساله خود، مطالعات گسترده‌ای درباره جانداران و سنگواره‌های روزگاران قدیم انجام داد. اگرچه تحقیقات داروین در حدود بیست سال طول کشید اما او به دنبال نگارش و انتشار پژوهش‌هایش نبود تا اینکه با اطلاع از پژوهشی درباره تکامل، دریافت نتیجه‌ای که از 20 سال مطالعه و تحقیق به دست آمده بود، دانشمندی دیگر در کتاب خود منتشر کرده است. در همین راستا، داروین درصدد برآمد تا نتایج تحقیقات و مطالعات خود را منتشر کند. داروین در اول ژانویه 1858 میلادی نتایج مطالعات علمی‌اش را در کتاب "اصل انواع" منتشر کرد. تحقیقاتی که او در این کتاب و در دیگر کتب در باب تغییر انواع داده، باعث ایجاد مکتبی با نام داروینیسم شد. براساس قانون تبدیل انواع، موجودات در آغازِ خلقت، همانند امروز خلق نشده‌اند. آن‌ها در ابتدا بسیار ساده بودند، اما در طی میلیون‌ها سال، طبق قوانین طبیعی به سوی کمال رفته و به دو دسته گیاهان و جانوران تبدیل شدند. آن‌ها سرانجام استخوان دار شده و چهار پایان ظهور کردند. سرانجام حیوان دو پا که حیوان ناطق خوانده و آن را اشرف مخلوقات می دانند، بالاتر از همه قرار گرفته است. داروین اولین کسی بود که ادعا کرد رستنیها و جانوران، خود به خود دگرگون می شوند اما اگر این دگرگونی‌ها با محیط سازگار باشد آن گیاه یا جانور به زندگی خود ادامه می دهد وگرنه محکوم به فناست. داروین باور قدیمی‌ها درباره نژاد انسان که براساس حکایات تورات، همه از نسل آدم بودند را مورد انتقاد قرار داد و نظریه تطوّر یا تکامل را ارائه کرد که برعکس نظر قدما، به جای هبوط، صعود آدمی را از مرحله‌ی ابتدایی به مرحله پیچیده حیات و تکامل او را از راه تطابق و سازگاری با محیط پیش می کشید. او مخالف انتقاد جزمی دین به داستان غیرعلمی آفرینش بود. انتشار افکار داروین جار و جنجال‌های زیادی در جامعه‌ی علمی به وجود آورد اما بعد از ده‌ها سال پس از مرگ داروین، مورد بررسی‌های فراوان قرار گرفت و نقد بسیاری از متفکران را در پی داشت. چارلز داروین در 19 آوریل 1882 میلادی در 73 سالگی دار فانی را وداع گفت و در کنار اسحاق نیوتن در کلیسای وست مینستِر به خاک سپرده شد. برای مشاهدۀ زندگینامۀ تصویری چارلز داروین روی لینک زیر کلیک نمایید.
