من و همکارانم جمعه گذشته، چند نظر متفاوت درباره آیندهی کار کردن از خانه و کار کردن از راه دور منتشر کردیم؛ داستانی که با توجه به تجزیه و تحلیلهایمان، خیلی از شماها را عصبی و نگران کرده است.
این موضوع مخصوصا در صنعت تکنولوژی نباید خیلی شگفتانگیز و تعجبآور باشد. جایی که علم کار کردن اساسا به معنای این است که ما بخش عظیمی از زمان خود را در یک دفتر کار میگذرانیم.
تمام مزاحمتهای کوچک (آنها اندازه بستنیها را در آشپزخانهی نقلیشان کم کردند) و آزردگیهای بزرگ (من قصد دارم روی یک الگوریتم پیچیدهی ML کار کنم، این در حالی است که همکارانم در جای دیگر اداره در حال بازی Nerf War هستند.) با توجه به مقدار زمانی که در آن محیط سپری میکنیم از چیزی که هست، بزرگتر به چشم میآید.
این شرایط جدیدی که به همهی ما تحمیل شده و مجبوریم از خانه کار کنیم، اصلا ایدهآل نیست و همه هم این را میدانیم. مدرسهها تعطیلاند، بچهها خانهاند، همه در خانه هستند و اینترنت ضعیف است، پرستار کودک نمیآید و هیچ کافهای باز نیست که برای مدتی در آن بتوانید استراحت کنید. بنابراین جای تعجبی هم ندارد که تحولی رخ دهد و همگی به باور کار از خانه روی بیاورند. حتی شرکتهای بزرگ تکنولوژی، مانند توییتر، گفتهاند که کار کردن از خانه را به طور دائمی پیشنهاد میکنند.
البته این روند در حال جا افتادن است و دیگر کمتر کسی از آن شکایت میکند. کارکردن از خانه، یک نوع برندینگ خیلی افتضاح دارد، چون آزادی که با آن به وجود میآید را به طور کامل بیان نمیکند. این به آن معنا نیست که به زندانی کردن خودمان در خانه ادامه دهیم، بلکه به معنای تقویت خود است تا در جایی که به تنهایی بالاترین بازدهی را داریم به کار و تفکر بپردازیم.
بله میدانم که بیشتر ما از خانه ماندن به خاطر کوید-19 خسته شدهایم، ولی در بلند مدت انعطاف پذیری که کار از خانه برای شما مهیا میکند، دقیقا به این معناست که شما از هر جای دیگر میتوانید کار کنید. حال میتواند خانه خودتان باشد، یا یک کافه، یا بیمارستانی که یکی از اعضای خانوادهتان در آن بستری است؛ یا میتواند ساحل، خانه دوستتان یا هتل باشد. نکته مهم این انعطافپذیری دربرنامه ریزی ما، بیقاعده بودنش است که استرس ناشی از آن را هم از بین میبرد و به شما اجازه میدهد که هر زمان که دلتان خواست کار کنید.
خیلی از افراد کارکردن از خانه را ترجیح میدهند و خیلیهای دیگر از روی عادت به همان محیط کار قبلی خود برمیگردند؛ حتی اگر خانه خودشان نباشد. هیچ اشکالی ندارد، انعطافپذیری به این معنا نیست که همیشه همه چیز را تغییر دهیم. انعطافپذیری یعنی اگر دلمان خواست، یا نیاز داشتیم، توانایی تغییر شرایط را، همانطوری که خودمان میخواهیم، داشته باشیم.
یک سوال بزرگ در مورد سیاست کار از خانه که خیلی پرسیده میشود، این است که اگر من دفتر کارم و در ارتباط بودن با جلسههای اجتماعی و همکارانم را دوست داشته باشم چه؟ باز هم در اینجا باید وارد جزئیات شویم. کار کردن از هر جایی، در واقع یعنی کار کردن از هر جای دیگر؛ حتی دفتر کاری که در حالت عادی باید داشته باشیم.
انعطافپذیری یعنی برنامهریزیها و محل کارمان را با نوع کاری که انجام میدهیم وفق دهیم. بعضی از روزها، درگیر جلسات زیادی میشویم که باید شرکت کنیم، و در عین حال، بر روی پروژهی سنگینی تمرکز کردیم و سعی میکنیم که روی آن کار کنیم؛ ولی بعضی روزهای دیگر لازم است که در را به روی کل دنیا ببندیم و مشغول نوشتن رمان خودمان شویم یا بر روی یک الگوریتم جدید کار کنیم یا کارهای کنفرانسی که باید هفته بعد در یک جلسه ارائه دهیم را تمام کنیم. بعضی روزها هم باید هر دو نوع شرایط را داشته باشیم. گاهی وقتها از راحتی خانه لذت میبریم و برخی اوقات هم دوست داریم در جمع همکاران خودمان حضور داشته باشیم.
به طور کلی، کار از هرجای دنیا، آزادی و پویایی لازم برای برنامهریزیهایمان را کاملا در بر میگیرد.
برای شرکتها، چالش اصلی این است که چگونه فرهنگ کار از هر جای مختلف در دنیا را تقویت کنند، که خیلی بیشتر از کار کردن از دفتر و خانه زمان میبرد. خیلی از شرکتها تا الان سیاستهایی برای هزینهها در نظر گرفتهاند، که به کارمندان اجازه میدهد، علاوه بر تهیه آسان ابزارهای کلیدی برای کار از خانه، (صفحه نمایش، آوردن کامپیوتر به خانه و...)، دسترسی آسان و سریع به اینترنت هم فراهم کرده است.
مسئله این است که در سیستم کار از هر جای مختلف در دنیا، آیا شرکتها باید برای خرید قهوه و رمزعبور وایفای کافهی نزدیک کارمندانشان، اقدامی انجام دهند؟ نظرتان در مورد یک روز حضور رایگان در فضای اشتراکی محل کار چیست؟ آیا شرکتها باید اجازه بدهند که کارمندان به شهرها و مکانهای مختلف سفر کنند تا تجربیات جدید کسب کنند؟ شرکتها چطور میتوانند مکانیزمی ایجاد کنند که کارمندان از راه دور به دنیای واقعی متصل شوند؟
متاسفانه، در این روزها، موضوع بیشتر بحثهای مدیران اجرایی، درمورد هزینهها (همه آنها شگفتزدهاند) است. دفترهای کار هزینهبر است. در پنج دهه اخیر، به علت فشار مالی، به کارمندان دفتر کار شخصی اختصاص داده نمیشد. این اصلیترین علتی بود که شرکتها به دفترهای کار روباز روی آوردند و از آنها به جای دفترهای کار با فضایی بسته استفاده کردند، که در نهایت منجر به همکاری بیشتر کارمندان و صرفهجویی در هزینهها شد. کار از خانه به شدت محبوب شده است. چرا که پهنای باند اینترنت گسترش پیدا کرده و شرکتها هم به دنبال راهی برای به حداقل رساندن هزینههایشان هستند.
کار از هر جای دنیا، شاید نتواند به هیچ وجه مبلغی برای شرکتها صرفهجویی کند. مجتمعهایی که قبلا شامل دفتر کارهای بزرگ بودند، به چند مکان کوچکتر تبدیل میشوند، که بودجههایی برای غذا و سفر کارمندان دارند و به خوبی هزینههای ناشی از نداشتن دفتر کار را جبران میکنند. این انعطافپذیری در محل کار برای صرفهجویی در هزینهها و فاصلهگذاری اجتماعی در بلندمدت به وجود نیامده است؛ بلکه به علت سرمایه گذاری برای تندرستی، بازدهی و در نهایت سودمند بودن کارمندان است.
منبع: techcrunch