به گفته‌ی تحقیق «ریسک نادیده گرفتن بازخورد کارمندان» (The Risks Of Ignoring Employee Feedback)، اغلب کارفرمایان، اصلا شنوندگان خوبی نیستند. برای مثال، تنها در 23 درصد از مواقع، هنگامی که مردم مشکلات کاری خود را با کارفرمایان خود در میان می‌گذارند، کارفرمایان هیچ تلاشی برای حل مشکلاتشان نمی‌کنند. از آن طرف هم، 17 درصد مردم می‌گویند که کارفرمایشان هرگز به حرف‌هایشان اهمیت نمی‌دهد. با یوکن همراه باشید.
اگر شنونده‌ی ضعیفی باشید، در آینده تاثیرات مخربش را می‌بینید. همچنین متوجه شدیم که آن تعداد افرادی که کارفرمایشان سعی می‌کند مشکلاتشان را حل کند، حدودا تا 12 برابر بیشتر تمایل دارند که پیش شرکت، از کارفرمایشان تعریف کنند.
حالا چطور می‌توانید توانایی‌های شنیداری خود را به سرعت بالا ببرید؟ اولین قدم، این است که این سه جمله را به کل از ذهن خود پاک کنید.
برایتان یک مثال می‌زنم: فرض کنید با یک دوست قدیمی در حال صحبت هستید. شرکتی که این دوستتان در آن کار می‌کند، در حال حاضر در مرز ورشکست شدن است.
دوستتان می‌گوید: «نگرانم که به ماه آینده نرسیده، شغلم را از دست بدهم. اصلا از استرس شب و روز ندارم.»
و شما در جواب می‌گویید: «وضعیت شرکت من هم چند سال پیش همین‌گونه بود.»
آیا پاسخی که می‌دهید از روی همدلی است؟ یکی از سوال‌های یک آزمون آنلاین این است که «آیا می‌توانید شنونده‌ای همدل و دلسوز باشید؟» و حالا پس از تجزیه و تحلیل‌های فراوان هزاران پاسخ مختلف، ما دریافتیم که در حال حاضر، حدود 40 درصد از مردم فکر می‌کنند پاسخی که در مثال بالا داده شد، از روی همدلی است. اما متاسفانه، اشتباه می‌کنید، در این پاسخ اصلا اثری از همدلی وجود ندارد.
حالا چرا این پاسخ غلط است؟ در اینکه با این جواب، طرف مقابل حس می‌کند تنها کسی نیست که این مشکل را دارد و خیالش راحت می‌شود، شکی نیست. اما با گفتن این حرف، انگار دارید به دوست خود می‌گویید که وضعیتش آن‌قدرها هم وخیم نیست، و این‌گونه بحث به جای دوستتان، به شما کشیده می‌شود.
حالا که با این مثال شروع کردیم، سه عبارت دیگر نیز وجود دارد که برای شنونده‌ی قابلی شدن، باید از حذفش حذفش کنیم.
عبارت غلط 1: «فکر کردی فقط خودت این مشکل را داری؟»، یا «من هم یک بار...»
هنگامی که کسی سعی می‌کند با شما سختی‌‌هایش را در میان بگذارد، نباید تمام نگرانی‌های خود را سر او خالی کنید، انگار که از او مهم‌تر هستید. وقتی به شخص دیگری گوش می‌دهید، باید تمام حواستان به آن فرد و حرف‌هایش باشد. بنابراین، اینکه برگردیم و به طرف بفهمانیم که «حرف‌هایت برایم ذره‌ای اهمیت ندارد، بیا به جایش درباره‌ی من حرف بزنیم»، حرکت بسیار زشتی است.
یکی از نشانه‌هایی که با آن می‌فهمید که دارید بحث را به خودتان می‌کشید، استفاده از ضمیرهای اول شخص(من، هستم، و...) است. اگر واقعا حواسمان کاملا جمع دوستمان است، فکرمان به سمت خودمان و وضعیتمان کشیده نمی‌شود. بنابراین، هرگاه حواستان پرت گذشته‌‌ی خودتان شد، یعنی همه‌ی حواستان به دوستتان نیست و به طور کامل به او گوش نمی‌دهید.
عبارت غلط 2: «نگران نباش، این نیز بگذرد»
در برخی از عبارات، واقعا همدلی احساس نمی‌شود. وقتی این حرف را بزنید، انگار می‌خواهید زیرپوستی بگویید: «نیاز نیست مشکلاتت را با من درمیان بگذاری، یواش یواش یادت می‌رود.» یک بار گروهی از مردم که در روان‌پزشکی حرف‌های همدلانه و دلسوزانه را تمرین می‌کردند را زیر نظر داشتم. آنها باید مادری را تصور می‌کردند که فرزندش را به تازگی از دست داده و سپس باید سعی می‌کردند به او حرف‌هایی از روی همدلی و دلسوزی بزنند. یکی از آنها به هنرپیشه‌ای که نقش آن مادر را بازی می‌کرد گفت: «نگران نباش، الان احساس بدی داری، اما کم‌کم با آن کنار می‌آیی.» احتمالا شما هم وقتی این جواب را شنیدید، مثل من مو به تنتان سیخ شد.
عبارت غلط 3: «شاید حکمتی در آن بوده»
گاهی اوقات، استفاده از این عبارت جایز است، چرا که این عبارت، یک توجیه منطقی فوق‌العاده برای کم کردن ناراحتی‌هایشان در شرایط بسیار دشوار است. اما در بقیه‌ی موارد مثل این است که بگویید: «درست است که در همایش هفته‌ی گذشته آبرویت را بردم، اما به جای غر زدن، همه چیز را به فال نیک بگیر. اگر سر هرچیزی عینک خوش بینی بزنی، دیگر لازم نیست به حرف‌هایت گوش دهم.»
اما در مواقع درست، پشت این عبارت حسن‌نیت قرار دارد. زمانی که دوست ما می‌گوید نگران آینده ی شغلی‌‌اش است، ممکن است واقعا نگرانش شویم، و بعد هم بخواهیم به او کمک کنیم تا بتواند مشکلاتش را فراموش کند و به جلو حرکت کند، به دنبال کار جدیدی باشد و رزومه موردنیازش را آماده کند. به شخصه می‌خواهم به دوستانم کمک کنم تا ترس و اضطراب را کنار گذاشته و مشکلاتشان را پشت‌سر بگذارند.
اما یک مشکلی هست؛ شاید آنها هنوز برای حل مشکلاتشان آماده نیستند، همه‌ی چیزی که می‌خواهند، یک گوش شنوا است و بس، کسی که به افکار و احساساتشان گوش دهد و با آنها همدلی کند. فقط چون نگران دوستانمان هستیم، دلیل نمی‌شود که آنها را وادار کنیم همه‌چیز را به فال نیک بگیرند. در حال حاضر، ما فقط باید یک شنونده‌ی خوب باشیم. هرگاه نیاز شد، خودشان برای حل مشکلاتشان از شما کمک می‌خواهند.
مهارتهای شنوایی عالی، برای پیشرفت نیازمند زمان زیادی هستند. اما با حذف همین جمله‌ها و عبارت‌هایی که عام مردم از آن استفاده می‌کنند، می‌توانیم خود را وادار به همدلی بیشتر کنیم. و این به نوبه خود، به‌طور چشم‌گیری مهارتهای شنوایی ما را بهبود می‌بخشد، آن هم بدون اینکه سالها برای بهبودش تلاش کنیم.
منبع: Forbes
