متاسفانه با معرفی تلفن‌های همراه، کامپیوترها، تلویزیون‌ها و انواع و اقسام وسایل الکترونیکی دیگر، زمانی که پای صفحه نمایش می‌گذرانیم، خیلی زیاد شده است. با یوکن همراه باشید.
از بزرگ تا کوچک، با هر سالی که می‌گذرد، وابستگی ما به چنین وسایلی بیشتر می‌شود. بنابراین، می‌شود گفت ما ساعت‌های زیادی در روز را وقف زل زدن به صفحه نمایش‌های مختلف می‌کنیم.
اما، اگر چه بیشتر ما این ابزارها را برای زندگیمان ضروری می‌دانیم، باید به یاد داشته باشیم که هرچقدر زمان خود را صرف وسایل الکترونیکی کنیم، سلامت روانمان کاهش می‌یابد.
قدرت وسوسه‌انگیز صفحه نمایش‌ها
از آن‌جایی که با یک کلیک می‌توانید هرگونه اطلاعاتی که می‌خواهید را به راحتی از صفحه نمایش خود ببینید، کاملا واضح است که وسایل الکترونیکی، شما را وسوسه می‌کنند.
هر اطلاعاتی، از جمله رسانه‌ها و سرگرمی، به راحتی و از یک صفحه، در دسترس ما انسان‌هایی که در قرن بیست و یکم زندگی می‌کنیم، قرار گرفته است.
اما خب، با گذشت زمان، توانایی ما برای خلق تفریحات سالم خودمان، به طور چشمگیری کاهش یافته است. بدیهی است که با این همه بازی آنلاین، دیگر هیچ‌کس به این راحتی‌ها حوصله‌اش سر نمی‌رود.
اما با این فقدان خلاقیت، صبر و همچنین تنهایی، حالا شاهد جنبه‌های منفی بسیاری هستیم. و خب بسیاری از ما اکنون دیگر نمی‌توانیم از وسایل الکترونیکی خود جدا شویم. حتی وقتی سعی کنیم ترکشان کنیم، سریع پا پس می‌کشیم.
در نتیجه، به دلیل وابستگی زیاد ما به وسایل الکترونیکی، سلامت روانی ما به شدت پایین آمده است.
چگونه افزایش زمان کار با وسایل الکترونیکی، سلامت روانی ما را پایین می‌آورد
افزایش زمان کار با صفحه نمایش‌ها، حتی روی نیازهای اولیه‌ی ما نیز تاثیر می‌گذارد. این، واقعیتی است که توسط بسیاری از روانشناسان حرفه‌ای که خودشان به شخصه شاهد عواقب آن بوده‌‌اند، تایید شده است.
بدن انسان، مانند ماشینی است که برای کار کردن، باید به خوبی روغن‌کاری شود.
چه برای بزرگ‌سالان و چه برای کودکان، این یعنی:
- استراحت کافی
- فعال بودن در طول روز
- داشتن یک رژیم سالم و متعادل
- ارتباط واقعی و حرف زدن با دیگران
با این حال، زمانی که هر یک از این نیازها رعایت نشود، وسایل الکترونیکی هم شروع به اثر گذاشتن روی ما می‌کنند. دلیل اصلی و رایج این مشکل هم، بیش‌فعالی است.
این یعنی ما تا نیمه‌های شب، به جای این‌که بخوابیم، یک قسمت دیگر از سریال محبوبمان را می‌بینیم یا آخرین ویدیو‌های یوتیوب (YouTube) را چک می‌کنیم.
به جای این‌که روزانه ورزش کنیم، ساعت‌ها جلوی وسایل الکترونیکی خود می‌نشینیم یا دراز کشیده با آنها کار می‌کنیم، آن هم برای یک مدت خیلی طولانی.
به جای خوردن وعده‌های غذایی سالم، میان وعده‌ها را جایگزین آنها کرده‌ایم تا بتوانیم جلوی موبایل، تبلت و تلویزیون غذا بخوریم. ما برای این‌که زیاد وقتمان سر غذا درست کردن هدر نرود، اکثر اوقات غذای آماده می‌خوریم.
اما شاید یکی از مهم‌ترین مسائل مربوط به سلامت روانی، این است که ما با دیگران تعامل و ارتباط نداریم.
ما انسان‌ها، موجوداتی اجتماعی هستیم و به تعاملات واقعی نیاز داریم. ارتباطات و رسانه‌های الکترونیکی به هیچ وجه جواب‌گو نیستند. این از آن دسته چیزها است که گوشی و تبلت نمی‌توانند جایگزینش شوند.
افزایش زمان کار با صفحه نمایش‌ها، آن هم در این جهان همیشه در حال تغییر
واقعیت این است که ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که در آن، استفاده از وسایل الکترونیکی، بخشی از کار و زندگی ما شده است. علاوه بر این، با همه‌گیر شدن کوید-19، موبایل، تبلت و رایانه برای بسیاری، انگیزه زندگی‌شان شده است.
حالا دیگر برخی افراد برای کارشان، کاملا به وسایل الکترونیکی نیاز دارند، در حالی که برای برخی دیگر، صفحه نمایش‌ها تنها راه برقراری ارتباط با دنیای بیرون است.
متاسفانه، بسیاری از ما، مخصوصا کودکان در روزهای تعطیل و بزرگ‌سالان در هر بعدازظهر، پشت صفحه‌های گوشی خود، احساس امنیت بیشتری می‌کنیم.
بنابراین، اگر می‌خواهیم مطمئن شویم که زمان استفاده از صفحه نمایش، از اینی که هست بیشتر نمی‌شود و روی سلامت روان ما بیشتر از این اثر نمی‌گذارد، باید راهی برای یک زندگی مسالمت‌آمیز با تکنولوژی پیدا کنیم.
برقراری تعادل میان زمان کار با صفحه نمایش و سلامت روانی مثبت
تنها راه، پیدا کردن یک تعادل است. گفتنش راحت است اما عمل به آن سخت است. در نتیجه، استقامت در اینجا حیاتی و ضروری است. ما باید همه‌ی سعی خود را بکنیم تا برای این مشکل، یک راه‌حل بلندمدت و سالم‌تر پیدا کنیم.
بله، قبول دارم که گوشی، تبلت، رایانه و تلویزیون، اعتیادآور هستند و ما انسان‌ها، همگی تمایلات اعتیادآوری داریم. با این حال، مانند هر اعتیاد دیگری، می‌توانیم آنها را ترک کنیم. البته قصد ما این نیست که وسایل الکترونیکی را به کل از زندگی خود حذف کنیم، اما می‌توانیم برایشان یک تعادل سالم بسازیم:
- با خودتان صادق باشید و قبول کنید که به وسایل الکترونیکی، اعتیاد دارید. ببینید چه مدت از گوشی یا وسایل دیگر استفاده می‌کنید. ببینید در طول روز، دستتان را چند بار سمت موبایلتان می‌برید. زمان سپری شده را در یکی از اپلیکیشن‌های مورد علاقه‌تان، ثبت کنید.
- چند لحظه صبر کنید و سلامت روان خود را بسنجید. آیا تمام روز خسته‌اید؟ آیا سلامتی شما در خطر است؟ آیا می‌خواهید بیشتر و بیشتر از اطرافیان خود فاصله بگیرید؟
- تغییراتی ایجاد کنید. مثلا اگر تا نصفه شب بیدار می‌مانید فیلم تماشا می‌کنید و به همین خاطر هر روز صبح خسته و بی‌حوصله هستید، سعی کنید قبل از این‌که به رخت‌خواب بروید، وسایل الکترونیکی خود را خاموش کنید.
- سعی کنید در کنار صفحه نمایش‌های خود، فعالیت دیگری نیز پیدا کنید. بنابراین به جای خواندن کتاب‌های الکترونیکی، بروید و یک کتاب فیزیکی و واقعی بخوانید. زمانی که وسوسه می‌شوید تا رسانه های اجتماعی خود را چک کنید، بروید بیرون و پیاده روی کنید. هنگام غذا خوردن، گوشی خود را رها کنید و به جای آن، روی میز بنشینید و غذا بخورید.
هیچ‌کس نمی‌تواند قدرت جاذبه‌ی صفحه نمایش‌ها را انکار کند. اما همه‌ی ما می‌توانیم این قدرت را تشخیص دهیم و تصمیم بگیریم تا به خاطر سلامت روانی‌مان هم که شده، آن را تنظیم کنیم و برایش حد و مرز تعیین کنیم.
منبع: PickTheBrain
