اگر به جستجوی نقشه ریو در اینترنت (گوگل مپ) برین و اون رو تو حالت سه بعدی قرار بدین ، میتونین ببینین چه شهری شبیه اینه ،که با برنامه ریزی شهری طراحی شده. در این حال توجه کنین به قسمت هایی که دیگه مثل قبل نیستند. تفاوت رو میبینین؟مردمی که در این مناطق زندگی میکنند "مردم اسفالت" نامیده میشن. مردمی که در این مناطق زندگی میکنند "مردم تپه" نامیده میشن. اگرچه مردمیکه در مناطق اسفالت شده و در مناطق خاکی هستند در کنار هم زندگی میکنند و با یکدیگر روابط متقابل دارند، اما زندگی بسیار متفاوتی دارند. به منطقه ای که انگار خانه هاش روی هم ساخته شدن"فاوِلاس" میگن. خانه هایی درکنار جنگل با باندهای مواد مخدر شرور، در کنار مردم صلح جو، خلاق و جذاب. من میخوام بهتون نشون بدم که اونها از نزدیک چه شکلی هستن. با یوکن همراه باشید.
فاولا یک جامعه بدون هر گونه نظارت رسمیه. منطقه ای بدون مرز بندی، کد ساختمانی و بدون هیچ سرویس عمومی. این مکان‌های خاکی تنها به دو دلیل عمده به این شکل درآمده : اولی نظام برده داری. برزیل یازده برابر بیشتر از امریکا برده وارد کرد. ریو به تنهایی در قیاس با کل امریکای جنوبی، برده های بیشتری رو تو خودش جا داده بود. برده داری در سال هزار و هشتصد و هشتاد و هشت پایان یافت ,و برده های آزاد شده هنوز خیلی از حقوق خوبی در اجتماع برخوردار نیستند و همین امر باعث به وجود آمدن جوامع غیر رسمی برای خودشون شده. اخیرا، فاولاس با مهاجرت عظیم جمعیت روستایی جویای کار به شهرهای بزرگ مثل ریو مواجه شدن. از اونجایی که کارگرا قادر به پیدا کردن خانه های ارزان قیمت نبودند، جوامع خودشون رو ساختنن. امروزه بیست و پنج درصد از ساکنین ریو در فاولاس زندگی میکنند. من در شش فاولاس ریو اقامت کردم تا بفهمم چه اتفاقی میفته وقتی قسمتها یی از شهر بدون نظارت دولت پیشرفت میکنه؟
اینجا روسینهاس، بزرگترین فاولا در برزیل، شهری میان شهر دیگر. اینجا به طور کامل اقتصاد مخصوص به خودش رو داره. در طی این چند دهه ، تونسته موقعیت خودشو تغییر بده و مردم راه حل هایی برای رفع مشکلات اولیه خودشون مثل آب و برق پیدا کنن. ساکنین روسینها، بدون هیچ گونه نظارتی از سوی دولت جامعه خودشون ساختن. از اونجایی که این انجمن بدون هیچ گونه برنامه مدیریتی و به صورت غیر رسمی رشد کرده، میتونین خلاقیت بیشتری نسبت به خود شهر در نحوه ی اداره این منقطه ببینین. اگه اشتباه نکنم، روسینها یکی از پر کاربردی ترین شهرهای کوچیکه که در قلب ریو دژانیرو قرار گرفته. چنین نظم و هماهنگی در فاولاس یه چیز معموله. اینجا من در ویدیجال، یک فاولای نه چندان دور از روسینها هستم. این مرد پائولوِ و به من باغ بزرگشو نشون میده. اما اینجا همیشه یه باغ نبوده. پانزده سال پیش، این تپه پر شده بود از نخاله و زباله ها. پائولو اونها رو تمیز و مرتب کرده و تبدیل به باغی بی نظیر کرده که الان میوه میده! اون این کار رو بدون مجوز انجام داده چون اینجا کسی قرار نیست مجوز بگیره. اگه به اطراف نگاه کنین متوجه میشین اینها همش از زباله ساخته شده. در یک سمت دیگه از شهر, یک فاولای دیگه دیده میشه، جایی که بهش مار می گن. مردمی که در این جوامع هستند مراکز هنری ریو رو برای جوانانی بوجود آوردند میخوان مهارت‌های جدیدی رو یاد بگیرند. اونها همچنین از پروژه های هنری که در اطراف شهر در حال انجامه، حمایت میکنند. بنابراین زندگی در فاولا جریان داره. اینجا الان یه مدل برای بازیافت چوب طراحی شده .در پروویدنسیا ، در نزدیکی بندر, من این شخص دیدم.
ماریکو یه عکاسه که تو این خونه جالب زندگی میکنه. زندگی یه عکاس در فاولا، که خوب و بد این مکان رو به تصویر میکشه. اون معتقده عکاسی یه سلاح برای جنگ علیه مواد مخدره، زمانی بود که دولت میخواست قسمت‌هایی از فاولارو از بین ببره. به هرحال ماریکو این فساد رو تو اجتماع میبینه و ازش عکس میگیره و با مردم به اشتراک میذاره. مردم یاد گرفتن با اون جدال نکنن. ما همش در حال جنگیم. اما این عکس ها سلاح قدرتمندیه. عکس گرفتن ازین مناظر زجر آوره. اما با عکس گرفتن از اونها بیشتر میتونی این مسایل رو واسه خودت حلاجی کنی. چرا مردمیکه در فقر و نادانی زندگی میکنن نمیخوان به سمت خلاقیت و زیبایی برای زنده موندن پیش برن؟همیشه باید منتظر یه قدرت عام باشیم، اما اون قدرت برای ما آماده نیست. بنابراین اگر ما خودمون واسه خودمون کاری نکنیم کاری از پیش نمیره. اینجا هیچ چیز طبق قانون نیست و ما این موضوع رو اساسا فراموش کردیم. در اینجا باید فرهنگ سازی بشه. برای بقا و زنده موندن. اما در اینجا تاریکی ست.
الان ما به کمپلسو دو المائو سفر کردیم. یک بلوک عظیم از فاولا. امروز قصد نداریم به خیابون بریم چون اینجا پر از گروه‌های قاچاقچی مواد مخدره! من در مورد این باندهای قاچاق هنوز صحبت زیادی نکردم. این باندهای قاچاق تاثیر زیادی در فاولاس دارند، که المائو یکی از اونهاست. قویترین باند مواد در ریو فرمان قرمز نامیده میشه، گروهی با جناح چپ سیاسی. شورش و مرکز فرماندهی اونها در المائو هستش. در دهه هشتاد کوکایین وارد ریو شده و توسط باندهای مواد مخدر توضیع شده. فرمان قرمز خشن تر شده و اهداف سیاسی خودشو از یاد برده و فقط روی مواد مخدر و قاچاق نظامی تمرکز کرده. ترسا ویلیامسون طراح مناطق شهری: این گروه‌ها بسیار فعال بوده و پیشرفت قابل توجهی در فاولاس داشته اند. مردم اینجا باید نگرششون رو عوض کنن و محیط خودشونو تغییر بدن. این به این معنیه که اینجا بسیار محل نا کارآمدیه. زمانیکه انرژی و رویکرد آن مخالف هم باشه. اینجا افراط گرایی تحت این نیروها حاکمه و نتیجش بی قانونی، بی نظمی و نداشتن انعطاف پذیریه. در سال 2008 شهر ریو آماده مقابله با این قلمرو بی قانون شد. اونها نیروهای پلیس رو برای بیرون کردن باندهای قاچاق وارد فاولاس کردن. اونها این عملیات رو آرامش فاولاس نام گذاری کردن. اما این کار یه فریب بود. در امریکا صحبت از خشونت پلیس و وحشیگری آنها مطرح شد. برزیل یکی از کشورهاییه که خشونت و فساد در اون بیداد میکنه. نماینده حقوق بشر اذعان داشت افسرهای پلیس امریکا از هر 37 هزار بازداشت شده یک نفر رو می‌کشتند. در ریو این عدد یعنی یک به 23 ,از هر بیست و سه بازداشت یک نفر کشته میشده. بنابراین انجام این عملیات با انتقاد های شدیدی مواجه شد
اینجا سانتا مارتا هست. این مکان اولین فاولاست که در سال 2008 ارامش در آن برقرار شد. اینجا همون منطقه ایه که مایکل جکسون در اون موزیک ویدئویی ضبط کرده.
در اینجا همیشه خشونت در جریانه، اینجا همیشه پر از سلاحه و درگیری تمومی نداره. اینجا بعضی روزها از صبح تا شب صدای گلوله و تیراندازی میاد، اما بعد از آرامش اوضاع بهتر شده. آرامش کم کم به دیگر فاولاها رسید. این فاولا کوچیکه و بهترین نیروی پلیس رو داره . اینجا تجربیات متفاوتی نسبت به فاولاهای بزرگتر مثل المائو رو داره ، خیلی از فاولاها هنوز زیر نظر فرمان قرمز ها هستند، که چالش های زیادی رو در پیش رو دارن, که کنترل اونها زمانبره. با این که در این مکانها آرامش برقرار شده اما هنوز مشکل بزرگ درگیری پلیس با باندهای مواد وجود داره که در این رابطه فیلم ها و بازیهایی نهم ساخته شده. خشونت این باندهای مواد یک معضله و این یکی از مشکلات اساسی فاولاهاست . امروزه هزاران زن و مرد در اینجا زندگی میکنند که قربانی بی مدیریتی دولتشان هستند.
اگر به جستجوی نقشه ریو در اینترنت (گوگل مپ) برین و اون رو تو حالت سه بعدی قرار بدین ، میتونین ببینین چه شهری شبیه اینه ،که با برنامه ریزی شهری طراحی شده. در این حال توجه کنین به قسمت هایی که دیگه مثل قبل نیستند. تفاوت رو میبینین؟مردمی که در این مناطق زندگی میکنند "مردم اسفالت" نامیده میشن. مردمی که در این مناطق زندگی میکنند "مردم تپه" نامیده میشن. اگرچه مردمیکه در مناطق اسفالت شده و در مناطق خاکی هستند در کنار هم زندگی میکنند و با یکدیگر روابط متقابل دارند، اما زندگی بسیار متفاوتی دارند. به منطقه ای که انگار خانه هاش روی هم ساخته شدن"فاوِلاس" میگن. خانه هایی درکنار جنگل با باندهای مواد مخدر شرور، در کنار مردم صلح جو، خلاق و جذاب. من میخوام بهتون نشون بدم که اونها از نزدیک چه شکلی هستن. با یوکن همراه باشید.
فاولا یک جامعه بدون هر گونه نظارت رسمیه. منطقه ای بدون مرز بندی، کد ساختمانی و بدون هیچ سرویس عمومی. این مکان‌های خاکی تنها به دو دلیل عمده به این شکل درآمده : اولی نظام برده داری. برزیل یازده برابر بیشتر از امریکا برده وارد کرد. ریو به تنهایی در قیاس با کل امریکای جنوبی، برده های بیشتری رو تو خودش جا داده بود. برده داری در سال هزار و هشتصد و هشتاد و هشت پایان یافت ,و برده های آزاد شده هنوز خیلی از حقوق خوبی در اجتماع برخوردار نیستند و همین امر باعث به وجود آمدن جوامع غیر رسمی برای خودشون شده. اخیرا، فاولاس با مهاجرت عظیم جمعیت روستایی جویای کار به شهرهای بزرگ مثل ریو مواجه شدن. از اونجایی که کارگرا قادر به پیدا کردن خانه های ارزان قیمت نبودند، جوامع خودشون رو ساختنن. امروزه بیست و پنج درصد از ساکنین ریو در فاولاس زندگی میکنند. من در شش فاولاس ریو اقامت کردم تا بفهمم چه اتفاقی میفته وقتی قسمتها یی از شهر بدون نظارت دولت پیشرفت میکنه؟
اینجا روسینهاس، بزرگترین فاولا در برزیل، شهری میان شهر دیگر. اینجا به طور کامل اقتصاد مخصوص به خودش رو داره. در طی این چند دهه ، تونسته موقعیت خودشو تغییر بده و مردم راه حل هایی برای رفع مشکلات اولیه خودشون مثل آب و برق پیدا کنن. ساکنین روسینها، بدون هیچ گونه نظارتی از سوی دولت جامعه خودشون ساختن. از اونجایی که این انجمن بدون هیچ گونه برنامه مدیریتی و به صورت غیر رسمی رشد کرده، میتونین خلاقیت بیشتری نسبت به خود شهر در نحوه ی اداره این منقطه ببینین. اگه اشتباه نکنم، روسینها یکی از پر کاربردی ترین شهرهای کوچیکه که در قلب ریو دژانیرو قرار گرفته. چنین نظم و هماهنگی در فاولاس یه چیز معموله. اینجا من در ویدیجال، یک فاولای نه چندان دور از روسینها هستم. این مرد پائولوِ و به من باغ بزرگشو نشون میده. اما اینجا همیشه یه باغ نبوده. پانزده سال پیش، این تپه پر شده بود از نخاله و زباله ها. پائولو اونها رو تمیز و مرتب کرده و تبدیل به باغی بی نظیر کرده که الان میوه میده! اون این کار رو بدون مجوز انجام داده چون اینجا کسی قرار نیست مجوز بگیره. اگه به اطراف نگاه کنین متوجه میشین اینها همش از زباله ساخته شده. در یک سمت دیگه از شهر, یک فاولای دیگه دیده میشه، جایی که بهش مار می گن. مردمی که در این جوامع هستند مراکز هنری ریو رو برای جوانانی بوجود آوردند میخوان مهارت‌های جدیدی رو یاد بگیرند. اونها همچنین از پروژه های هنری که در اطراف شهر در حال انجامه، حمایت میکنند. بنابراین زندگی در فاولا جریان داره. اینجا الان یه مدل برای بازیافت چوب طراحی شده .در پروویدنسیا ، در نزدیکی بندر, من این شخص دیدم.
ماریکو یه عکاسه که تو این خونه جالب زندگی میکنه. زندگی یه عکاس در فاولا، که خوب و بد این مکان رو به تصویر میکشه. اون معتقده عکاسی یه سلاح برای جنگ علیه مواد مخدره، زمانی بود که دولت میخواست قسمت‌هایی از فاولارو از بین ببره. به هرحال ماریکو این فساد رو تو اجتماع میبینه و ازش عکس میگیره و با مردم به اشتراک میذاره. مردم یاد گرفتن با اون جدال نکنن. ما همش در حال جنگیم. اما این عکس ها سلاح قدرتمندیه. عکس گرفتن ازین مناظر زجر آوره. اما با عکس گرفتن از اونها بیشتر میتونی این مسایل رو واسه خودت حلاجی کنی. چرا مردمیکه در فقر و نادانی زندگی میکنن نمیخوان به سمت خلاقیت و زیبایی برای زنده موندن پیش برن؟همیشه باید منتظر یه قدرت عام باشیم، اما اون قدرت برای ما آماده نیست. بنابراین اگر ما خودمون واسه خودمون کاری نکنیم کاری از پیش نمیره. اینجا هیچ چیز طبق قانون نیست و ما این موضوع رو اساسا فراموش کردیم. در اینجا باید فرهنگ سازی بشه. برای بقا و زنده موندن. اما در اینجا تاریکی ست.
الان ما به کمپلسو دو المائو سفر کردیم. یک بلوک عظیم از فاولا. امروز قصد نداریم به خیابون بریم چون اینجا پر از گروه‌های قاچاقچی مواد مخدره! من در مورد این باندهای قاچاق هنوز صحبت زیادی نکردم. این باندهای قاچاق تاثیر زیادی در فاولاس دارند، که المائو یکی از اونهاست. قویترین باند مواد در ریو فرمان قرمز نامیده میشه، گروهی با جناح چپ سیاسی. شورش و مرکز فرماندهی اونها در المائو هستش. در دهه هشتاد کوکایین وارد ریو شده و توسط باندهای مواد مخدر توضیع شده. فرمان قرمز خشن تر شده و اهداف سیاسی خودشو از یاد برده و فقط روی مواد مخدر و قاچاق نظامی تمرکز کرده. ترسا ویلیامسون طراح مناطق شهری: این گروه‌ها بسیار فعال بوده و پیشرفت قابل توجهی در فاولاس داشته اند. مردم اینجا باید نگرششون رو عوض کنن و محیط خودشونو تغییر بدن. این به این معنیه که اینجا بسیار محل نا کارآمدیه. زمانیکه انرژی و رویکرد آن مخالف هم باشه. اینجا افراط گرایی تحت این نیروها حاکمه و نتیجش بی قانونی، بی نظمی و نداشتن انعطاف پذیریه. در سال 2008 شهر ریو آماده مقابله با این قلمرو بی قانون شد. اونها نیروهای پلیس رو برای بیرون کردن باندهای قاچاق وارد فاولاس کردن. اونها این عملیات رو آرامش فاولاس نام گذاری کردن. اما این کار یه فریب بود. در امریکا صحبت از خشونت پلیس و وحشیگری آنها مطرح شد. برزیل یکی از کشورهاییه که خشونت و فساد در اون بیداد میکنه. نماینده حقوق بشر اذعان داشت افسرهای پلیس امریکا از هر 37 هزار بازداشت شده یک نفر رو می‌کشتند. در ریو این عدد یعنی یک به 23 ,از هر بیست و سه بازداشت یک نفر کشته میشده. بنابراین انجام این عملیات با انتقاد های شدیدی مواجه شد
اینجا سانتا مارتا هست. این مکان اولین فاولاست که در سال 2008 ارامش در آن برقرار شد. اینجا همون منطقه ایه که مایکل جکسون در اون موزیک ویدئویی ضبط کرده.
در اینجا همیشه خشونت در جریانه، اینجا همیشه پر از سلاحه و درگیری تمومی نداره. اینجا بعضی روزها از صبح تا شب صدای گلوله و تیراندازی میاد، اما بعد از آرامش اوضاع بهتر شده. آرامش کم کم به دیگر فاولاها رسید. این فاولا کوچیکه و بهترین نیروی پلیس رو داره . اینجا تجربیات متفاوتی نسبت به فاولاهای بزرگتر مثل المائو رو داره ، خیلی از فاولاها هنوز زیر نظر فرمان قرمز ها هستند، که چالش های زیادی رو در پیش رو دارن, که کنترل اونها زمانبره. با این که در این مکانها آرامش برقرار شده اما هنوز مشکل بزرگ درگیری پلیس با باندهای مواد وجود داره که در این رابطه فیلم ها و بازیهایی نهم ساخته شده. خشونت این باندهای مواد یک معضله و این یکی از مشکلات اساسی فاولاهاست . امروزه هزاران زن و مرد در اینجا زندگی میکنند که قربانی بی مدیریتی دولتشان هستند.
