فرض کنین شما جز اولین انسان ها هستید و با فرزندتون بیرون رفتید و یه شیر رو می بینید، نمی دونید شیر چیه  و فرزند کوچکتون رو می فرستید که با اون بازی کنه و شیر فرزند شما رو می خوره، به خونه بر می گردید و ناراحتید ، اشکالی نداره، همسرتون دوباره باردار میشه و پنج سال دیگه با فرزند جدیدتون بیرون هستید و یه شیر رو از دور می بینید، این بار با فرزندتون قایم می شید، و شیر نهایتا میره و هر دو زنده می مونید. بیرون میاید و با فرزندتون هستید که پرنده پرواز می کنه و یه مرتبه فرزند شما می میره. دوباره ناراحت به خونه برمی گردید. دوباره همسرتون باردار میشه و این بار به خودتون قول می دید که فرزند جدیدتون رو از شیرها و پرندگانی که پرواز می کنن پنهان کنید. پس دو راه برای فکر کردن هست. هر دو تصمیمی که گرفتید از یه فرایند خودکار سریع میاد که بهش می گیم سیستم 1. سیستم یک وقتیه که می فهمیم چقدر غیر منطقی و غیر عقلانی یا ابله هستیم. پس ممکنه ارزشی برای سیستم یک قایل نشیم و فکر کنیم بی فایده ست.اگه از یه تفکر آرامتر و عقلانی تر استفاده کنید ، متوجه میشید که ماجرای شیر درست بوده اما پرنده هیچ ربطی به مرگ فرزند شما نداشته. اما باید برای سیستم یک ارزش قایل بشیم چون مزایای زیادی داره. این دلیل زنده موندن ماست. با یوکن همراه باشید.