الفکین‌ها، پختوپز متفاوت (The Elfkins, Baking a Difference)
ژانر: خانوادگی–ماجراجویی
محصول سال: 2020
کشور سازنده: آلمان
کارگردان: Ute von Münchow-Pohl
صداپیشگان: جلا هازه (Jella Haase)، لوئیس هافمن (Louis Hofmann)، لئون سیدل (Leon Seidel)، رنجا بونالانا (Ranja Bonalana)، ماری لوئیز مرجان (Marie-Lu Marjan)
شرکت سازنده: Akkord Film Production
مدت‌زمان: 78 دقیقه
امتیاز: IMDB 6.2
در ادامه با نقد و بررسی این اثر در یوکن همراه ما باشید.
داستان فیلم
برای تماشا و دانلود فیلم «الفکین‌ها، پختوپز متفاوت» دوبله، می‌توانید به وب‌سایت گپ فیلم مراجعه کنید. شخصیت اصلی داستان «الفی»، یکی از چندین الفکین انسان‌گریز و البته مهربانی است که سال‌هاست پس از بدی‌هایی که از انسان‌ها دیده‌اند، در زیرزمینی زندگی‌شان را می‌گذارند. آن‌ها حتی در جشن‌های نمایشی خود، از افسانه‌هایی سخن به میان می‌آورند که انسان‌های تنبل، بزرگ و ناشکر چگونه در قبال کمک‌های بی‌دریغ این کوتوله‌های خستگیناپذیر و شجاع، با آن‌ها بدرفتاری کرده‌اند و آن‌ها برای محافظت از خود به زیرزمین پناه آورده‌اند.
برای اِلف‌ها یادگرفتن یک کار جدید و مهارتی که بتوانند با آن در مسابقاتی که در ازای ارائه‌ی یک دست‌آورد و مهارت جدید شخصی، کلاهی به نشانه‌ی تقدیر به آن‌ها داده می‌شود بدرخشند، موضوع مهمی است؛ اما تلاش‌های «اِلفی» ِ کوچک در میان تمام شرکت‌کنندگان هم‌سن‌و‌سال خودش از همه ناکارآمدتر و پرمخاطره‌تر است. او دوستی دارد که در درست کردن شمع‌ها مهارت زیادی داشته و رقیبی که با ساختن یک صندلی متحرک باعث حیرت اعضای ارشد این مسابقه می‌شود.
اما الفی با ساخت یک شلغم دروکن و جدا شدن پره‌های دورانی آن و آسیب‌دیده کلاه‌های اطرافیان، به بدترین شکل سرخورده می‌شود. کلاه او از همه کوچک‌تر و زشت‌تر است و وجود یک سنجاق‌قفلی روی آن، از همان صحنه‌ی ابتدایی این حس را به مخاطب القا می‌کند که الفی یک تفاوت بارز با همنوعان خود دارد. فیلم با یک سنجاق‌قفلی ساده، واقعیت امر را برای ما تشریح می‌کند، حتی بی آن‌که گذشته‌ی الفی را به ما نشان داده باشد. این یک دست‌آورد بزرگ برای این اثر، به‌عنوان یک فیلم مستقل است. ظهور نشانه‌های معناداری که در خدمت شخصیت‌پردازی کاراکترها هستند.
تعریف مختصری درباره‌ی پیشینه‌ی اِلف‌ها
اِلف‌ها درواقع آدم کوچولوهایی هستند که مغزشان بیشتر از بدنشان رشد می‌کند. معمولاً عمر خیلی طولانی می‌کنند و مانند انسان‌ها غذا خورده، کار کرده و زندگی می‌کنند. اِلف‌ها معمولا خودشان را از دید انسان‌ها پنهان نگه می‌دارند. برخی معتقدند اِلف‌ها واقعا وجود دارند و برخی آن‌ها را تنها افسانه می‌پندارند. در کشور ایسلند موضوع وجود یا عدم وجود اِلف‌ها حتی در قرن حاضر نیز موردبحث بوده است؛ چنان‌که چند دانشمند به تحقیق درباره‌ی آن‌ها روی آورده‌اند.
بیشتر مردم ایسلند اعتقاددارند که خودشان یا اقوامشان اِلف‌ها را دیده‌اند. پیرزنی در ایسلند معتقد بوده که اِلف‌ها مزرعه‌اش را کاشته‌اند یا یک نفر ادعا کرده که اِلف‌ها سرطانش را شفا داده‌اند. بااین‌حال چون اطلاعات به‌دست‌آمده از مردم با افسانه و خیال آمیخته است، نمی‌توان به آن اعتماد کرد.
اِلف‌ها همچنین موجوداتی بودند که «آر.آر.تاکین» نویسنده معروف کتاب «ارباب حلقه‌ها» از آن‌ها در کتاب‌هایش داستان‌پردازی کرده و آن‌ها را به زیرگروه‌های متعددی تقسیم‌بندی کرده است.
اِلف‌های این انیمیشن خارج از دسته‌بندی‌های شاخص برای این موجودات هستند و کوتوله‌هایی مهربان، رنگی و بانمک‌اند که از انسان‌ها زخم خورده‌اند. نکته‌ی جالب درباره‌ی آن‌ها این است که دوست ندارند کوتوله خطاب شوند.
شخصیت‌پردازی کاراکترها با ظرافت و جزئیات قابل‌توجهی انجام‌شده است
الفی برای آموختن یک مهارت جدید تصمیم می‌گیرد از زیرزمین خارج‌شده و راهی به دنیای آدم‌ها پیدا کند. در این مسیر دو شخصیت دیگر نیز با او همراه می‌شوند: یکی اِلف چاق و شمع‌ساز مهربان که به دلیل وابستگی زیاد به اِلفی به او می‌پیوندد و آرزو دارد خورشید واقعی را تماشا کند و دیگری پسرک مخترعی که ذهن مهندسی او قابل ستایش است و با ساخت صندلی متحرک در مسابقه، بزرگ‌ترین کلاه را از آن خود کرده بود. البته او ناخواسته به این جمع پیوست و به‌گونه‌ای دچار توفیقی اجباری شده بود و از این بابت احساس رضایتی نداشت.
اما چیزی که بیشتر از همه‌ی این‌ها حائز اهمیت است ذکر این نکته است که این سه کاراکتر، نماد سه دسته از شخصیت‌های اجتماعی‌اند. الفی به‌عنوان فردی جسور، با اراده و خستگیناپذیر که به کشف ناشناخته‌ها علاقه‌مند است و ترس‌‌ها و شکست‌هایش مانعی برای دست‌یابی به آنچه می‌خواهد ایجاد نمی‌کنند.
دوست شمع‌ساز که به عنوان فردی تابع و مهربان تا حدودی بدون جناح مشخص در عملکرد به تصویر کشیده می‌شود (در واقع همان کاراکتر دوست چاق و مهربان و پخمه‌ای که در اکثر فیلم‌ها در کنار شخصیت اصلی حضور دارد و یار همیشگی‌اش است).
و در آخر پسرک مخترع، با هوش ریاضیاتی بالا، جاه‌طلب و درک عاطفی نسبتا کمتری در میان دیگر عضوهای این گروه سه‌نفره. این یک شخصیت‌پردازی و پرداخت منحصر‌به‌فرد نسبت به کاراکترهاست.
ما سه نوع تیپ شخصیتی به عنوان سه کاراکتر کلیدی از میان الف‌ها را می‌بینیم که مخاطب می‌تواند با آن‌ها همراه شود. شخصیت‌پردازی‌ها انقدر ظریف و با دقت انجام‌شده است که می‌توانیم حرکت بعدی و تصمیم آتی هرکدام از شخصیت‌ها را حدس بزنیم.
فیلم‌نامه احساسات مخاطب را با خود همراه می‌کند
در سکانسی که کار اِلف‌ها تمام‌شده و می‌خواهند به زیرزمینشان برگردند، داستان به‌خوبی از پس تغییر روایت شاد و رنگی، به لحظه‌ی دراماتیک خداحافظی، برمی‌آید؛ مانند اکثر انیمیشن‌ها و فیلم‌های فانتزی، انسان‌ها و موجودات غیرانسانی که در ابتدا به هزاران دلیل باهم دشمن بوده و همدیگر را تحمل نمی‌کردند، در پایان بهترین دوستان هم شده و لحظه‌ی جدا شدنشان از یکدیگر، از غم‌انگیزترین سکانس‌های فیلم‌ها را تشکیل می‌دهد. همان‌طور که در این انیمیشن هم لحظه‌ی خداحافظی «اِلفی» و «تی‌یو» غمگین‌ترین لحظه‌ی فیلم است.
فیلم در پس ظاهر سرگرم‌کننده‌اش، پیام‌های مهمی را در خود جای‌داده است
الفکین‌ها تنها یک انیمیشن سرگرم‌کننده نیست، بلکه در پس اتفاقات تلخ و شیرین خود دارای لایه‌های بسیار مهمی از مسئله‌ی ازخودبیگانگی است که هرچند ممکن است مخاطب کم‌سن‌و‌سال به درک درستی از آن نرسد اما یقینا بیننده‌ی بزرگ‌سال و باهوش خود را متوجه می‌کند. در نیمه‌ی ابتدایی فیلم و با ورود به خیابان انسان‌ها و فرار الفی و دوستانش از یک سگ که کلاه آن‌ها در نظرش جالب به نظر آمد، آن سه با یک مادر و کودکی که درون کالسکه قرار دارد برخورد می‌کنند. مادر آن‌قدر سرگرم فضای مجازی و تلفن همراه خود است که متوجه نمی‌شود آن سه به کالسکه پناه آورده و فرزندش در حال تقلا برای گرفتن شیرینی از یکی از سه کوتوله‌ی بامزه است.
مقوله‌ی دیگری که نظر مخاطب را به خود جلب می‌کند، وضعیت ازخودبیگانگی انسان در استفاده از ماشین‌آلات صنعتی است، به‌گونه‌ای که او (انسان) نه درک درستی از تولیدات خود دارد و نه از حواس خود برای تولید آنچه می‌خواهد استفاده می‌کند. این اتفاقی است که برای برادر مرد شیرینی‌پز رخ‌داده است. او کیک‌هایش را به دست ماشین‌آلات صنعتی و غول‌پیکر می‌سپارد و برخلاف آنچه فکر می‌کند، نه‌تنها رئیس یک کارخانه‌ی بزرگ نیست، بلکه برده‌ی آهن‌آلاتی است که تمام کارکنان من‌جمله آن زوج جوان را در اسارت خود قرار داده‌اند.
اما آنچه که «الفی» و دوستانش از مرد شیرینی‌پزی که هنوز به سنت‌های شیرینی‌پزی‌اش پای‌بند است می‌آموزند این است که باید با قلبشان شیرینی بپزند. این جمله استعاره‌ای است زیبا در مورد این‌که انسان واقعی باید در یادگیری مهارت و به کار بستن آن، علاقه‌اش را در جریان فرایندی که مشغول آن است احساس کند.
الفی به‌عنوان کوتوله‌ای در جست‌و‌جوی کسب مهارت قابل قبول از طرف جامعه‌ی اطرافش پا به دنیای دیگری گذاشته که دویست سال در افسانه‌های زیرزمین نکوهش شده است. باید تمام حواس و عشق خود را در این زمینه به کار بگیرد و زمانی که او و دوستانش از اسباب‌بازی‌ها برای جبران کوچکی‌شان در خصوص جابه‌جایی اجسامی که مناسب جثه‌ی انسان‌هاست کمک می‌گیرند، درواقع یک نوع همکاری و ابتکار عمل ایجاد می‌کنند و کاملا به آنچه در دست تولید است آگاهی و نظارت دارند.
فیلم می‌تواند نوجوانان را از پس مصرف‌گرایی به فکر وادارد
قصه‌ی این انیمیشن به خوبی پایداری روی خواسته های قلبی خود را نشان می‌دهد. «اِلفی» نمی‌خواست در یک زیرزمین کوچک باقی بماند و دنیایش محدود به تاریکی شود. او سعی کرد برای دیده شدن تلاش کند. چیزهای نو اختراع کند؛ و کلاه بزرگ را در مسابقه از دوست مخترع خود ببرد. اِلفی در ابتدا تلاش می‌کرد شبیه به او باشد و وسیله‌های به‌دردبخور بسازد و همواره شکست می‌خورد. چون او مخترع نبود؛ بنابراین تصمیم گرفت یک روز از آن زیرزمین بیرون بیاید و به دنبال کشف جهان تازه‌تر و علاقه‌ی واقعی‌اش بگردد.
زمانی که علاقه و استعداد اصلی‌اش را پیدا کرد، به‌هیچ‌وجه کوتاه نیامد و آن‌قدر بر خواسته‌اش پافشاری کرد تا «تی‌یو» (مرد شیرینی فروش) به او آشپزی یاد دهد. آشپزی‌ای که مرد تأکید دارد باید با قلبشان انجام شود؛ و در ادامه می‌بینیم حتما لازم نیست یک کارخانه‌ی بزرگ و ماشین‌آلات صنعتی داشته باشیم تا بتوانیم پولدار شویم؛ انجام دادن کار موردعلاقه‌ات از ته دل و به شیوه‌ی درست، مردم را هم جذب آن کارکرده و خودبه‌خود هم‌سود می‌کنی و هم لذت می‌بری.
این نکته برای قشر کودک و نوجوانی که در عصر ماشینی زندگی می‌کنند بسیار حائز اهمیت است. پا پس نکشیدن اِلف‌ها که برای هر مرحله‌ی سخت راه حل تازه‌ای رو می‌کنند، به انسان امروزی که شدیدا درگیر مصرف‌گرایی شده است نشان می‌دهد که گاهی راه‌حل‌ها در ابتکار عمل و خارج شدن از کلیشه‌های موجود است.
طراحی صحنه و رنگ‌پردازی مخاطب را کاملا جذب می‌کند
در انیمیشن، تنوع نور و رنگ حرف اول را می‌زند. رنگ‌آمیزی درست و طراحی صحنه مناسب به فضای شاد و ریتمیک انیمیشن کمک کرده است. فضایی که در آن همه‌چیز مهربانانه، خوش‌رنگ و خوش‌مزه است و تصاویر به‌قدری دوست‌داشتنی‌اند که مخاطب دوست دارد دستش را از صفحه نمایش رد کند و به آن کیک‌های خوش‌مزه ناخونک بزند.
«الفکین‌ها» درواقع اولین انیمیشنی نیست که به همکاری انسان و موجودات دیگر برای آشپزی اشاره‌کرده است. در سال 2007 شرکت پیکسار با توزیع انیمیشن «راتاتوی» توانست توجه تمام منتقدان و مخاطبین را به خود جلب کرده و جایزه اسکار بهترین انیمیشن بلند سال را از آن خود کند. داستان موشی که در دیوارهای یک رستوران پاریسی زندگی می‌کند و عاشق این است که سرآشپز شود.
او در پشت پرده با همکاری یکی از پیشخدمت‌های رستوران، طعم‌های فوق‌العاده‌ای خلق می‌کند. راتاتوی یکی از انیمیشن‌هایی است که محال است با دیدنش هوس غذا خوردن نکنیم. این اتفاقی است که در الفکین‌ها هم می‌افتد. کیک‌ها، کلوچه‌ها و کوکی‌ها به‌قدری قشنگ طراحی و رنگ‌آمیزی شده‌اند که آدمی آرزو می‌کند در همان لحظه یکی از همان بالون‌های حاوی کیک از آسمان توی حیاط خانه‌اش بیافتد.
از جذابیت‌های بصری فیلم همین تنوع کیک و شیرینی‌ها و نحوه‌ی پختن آن‌هاست. پس از آن‌که بچه اِلف‌ها با وسایل اسباب‌بازی دستگاه‌های آسان‌تر کردن پختن کیک و شیرینی ساختند، سکانس‌هایی که اسباب‌بازی‌ها روشن می‌شد و مرحله‌به‌مرحله با کمک اِلف‌ها کیک‌ها آماده می‌شدند، نه‌تنها حوصله سر بر و تکراری نیست، بلکه دقت در جزئیات و زیبایی تصاویر مخاطب را مشتاقانه با خود همراه می‌کند.
انیمیشن «الفکین‌ها، پختوپز متفاوت» را حتما ببینید
انیمیشن الفکین‌ها، پختوپز متفاوت را با خانواده ببینید و در کنار هم هشتاد دقیقه لذت ببرید.
انیمیشن الفکین‌ها داستان سرراستی دارد اما این عدم پیچیدگی به‌جای آن‌که به فیلم‌نامه ضربه بزند، باعث روان بودن قصه و همراهی بیشتر مخاطب می‌شود. کارگردان همه‌ی آنچه که می‌خواسته را در فیلم اجرا می‌کند، حرفش را می‌زند و مخاطب را در دنیایی از رنگ و طعم و آدم کوتوله‌های مهربان غرق می‌کند. چیزی که از یک انیمیشن انتظار می‌رود را به مخاطب می‌دهد و پیامش را می‌رساند.
این انیمیشن اگرچه برای کودک و نوجوان ساخته‌شده، اما تنهایی انسان امروز را به‌خوبی نشان می‌دهد و بعد از نمایش فیلم هر بزرگ‌سالی آرزو می‌کند که یک اِلفی برای روزهای سخت و بی‌یاور در کنار خودش داشته باشد. الفکین‌ها به‌سادگی می‌تواند هشتاد دقیقه حس خوب از تماشایش را در ذهن مخاطب باقی بگذارد. من خود بعد از دیدن هشتاد دقیقه واقعا حس خوبی داشتم، پیشنهاد می‌کنم شما هم ببینید.
برای تماشا و دانلود فیلم سینمایی جدید دوبله / زیرنویس می‌توانید به «گپ فیلم: مرجع دانلود فیلم و سریال» سر بزنید.
